04: Oahu – Zuidoosten (o.a. Koko Crater & Makapu’u)

Schema voor zondag 12 juli 2015:

08:15 Vertrek Kailua (A/J)
08:55 Koko Crater Trailhead (B)
Koko Crater Trail (2,4 km; 313 m; 1:50 uur)
11:25 Lanai Lookout (C)
11:50 Halona Beach & Blowhole (E)
12:00 Makapu'u Walk Trailhead (F)
Makapu'u Lighthouse Trail (4,1 km; 182 m; 1:30 uur)
14:05 Spitting Cave of Portlock (G)
17:00 Round Top Forest Reserve (H)
17:35 Nu'uanu Pali Lookout (I)
18:15 Kailua (A/J)
 
Totale reisafstand: 76 mijl/122 km.



We hebben vanochtend weinig haast, want de dag begint met veel regen en mist, en bijna 30 graden. Volgens de lokale bevolking is er in geen jaren zoveel regen gevallen in deze tijd. We moeten echter naar de lijzijde van het eiland, dus hebben goede hoop. En terecht. 😄


We volgen vandaag een wat onlogisch pad als het gaat om de volgorde waarin we de diverse bezienswaardigheden willen aandoen (zie routekaartje). Dat komt doordat we de Koko Crater Trail willen lopen, en die kan je het beste of vroeg in de ochtend of in de namiddag doen, vanwege het totale gebrek aan schaduw. Dát wordt dus ons opwarmertje voor deze dag... 😉 Maar op weg erheen moeten we ons eerst door de slagregens heenwerken. De hele weg langs de noordoost kust komt het met bakken uit de lucht. Het is daarbij zo donker dat ons zicht danig beperkt wordt en we onze snelheid moeten aanpassen. Als we echter de "hoek omgaan" bij Makapu'u, en richting het zuidwesten rijden, klaart het op (zoals gehoopt). Op de parkeerplaats bij de trailhead schijnt "gewoon" de zon... Aan de straten kan je ook zien dat het aan deze kant van Oahu vanmorgen echt niet geregend heeft!


Goed, Koko Crater Trail dus, een "wandeling" over een oude treinrails uit de 2e wereldoorlog naar de top van een krater. In iets meer dan 1 km moet je via 1048 treden (bielzen) ruim 300 meter omhoog, waarbij het pad gaandeweg steeds steiler wordt. De zon brandt fel en er is inderdaad totaal geen schaduw. Een goed moment voor René om wat last van zijn knie te hebben, dus Astrid staat er alleen voor. 😉 Na even bezorgd omhoog gekeken te hebben herpakt Astrid zich en begint ze vol goede moed aan deze Stairways to Hell. Halverwege loopt de rails over een soort brug (enkele meters boven de grond), maar gelukkig kun je ook via een pad die brug omzeilen. In een klein uurtje is Astrid boven en neemt ze even de tijd om van het mooie uitzicht te genieten (en op adem te komen...). Na een afdaling van 3 kwartier is ze weer beneden, rood van de inspanning en de zon. Hulde! René heeft al die tijd beneden gewacht (ook in de verzengende hitte) en de tijd doorgebracht met afwisselend turen door de verrekijker naar zijn echtgenote en het maken van een praatje met een moeder die op haar kinderen wacht. Gedurende dat wachten ziet hij onder andere een zwangere vrouw op blote voeten(!), een grote Amerikaan die een vest heeft met extra kilo's gewicht die de trail twee keer doet, en jongelui die in een goed half uur heen en terug zijn. Voor veel Hawaïanen is dit de ideale workout in het weekend. Het is dan ook erg druk.


We rijden zoals gepland weer terug langs de zuidoost kust en doen achtereenvolgens de Lanai Lookout, de Japanese Fishing Shrine (D) en Halona Beach & Blowhole aan. Vooral die laatste is de moeite waard, met Halona Beach ("bekend" van de zoenscène uit From Here To Eternity uit 1953) aan de ene kant, en Halona Blowhole aan de andere. De oceaan is niet bijzonder ruig, maar de blowhole laat zich goed zien. Een "blowhole" is het geologische verschijnsel dat de zee, door gaten en grotjes onder het vaste land door zijn weg vindt, en door een verticale opening naar boven spuit.


We rijden nog iets verder terug totdat we bij de parkeerplaats van de Makapu'u Walk komen, de tweede wandeling van vandaag. Wederom een verzengende zon en geen schaduw, dus flink water mee. Het eindpunt biedt een mooi uitzicht over de kust en maakt de wandeling de moeite waard. Onderweg kun je ook nog afslaan en 100 m afdalen naar de Dragon's Nostrils, 2 tot 5 blowholes, al naar gelang de kracht van de golven, en een paar tide pools, waar je heerlijk in kunt uitrusten. Omdat de knie van René nog niet helemaal meewerkt (en we toch ook een beetje opzien tegen de klim terug naar boven in deze hitte) beperken we ons tot een klein stukje, zodat we in ieder geval de blowholes kunnen zien. Helaas zijn 3 van de 5 "niet thuis".


Aangezien de parkeerplaats van de Makapu'u Lookout wegens werkzaamheden gesloten is keren we weer om en gaan we, voor de tweede keer vandaag, richting het zuidwesten. Daar staat de Spitting Cave of Portlock op ons te wachten, een soort grot die de inslag van de beukende golven als trillingen doorgeeft naar boven. Helaas merken wij daar niets van hoewel de oceaan niet echt rustig is. We houden het al snel voor gezien en zoeken in het nabijgelegen winkelcentrum Hawaii Kai Town Center naar een plek om ons te lage vochtgehalte aan te vullen en wat te eten, want het is al bijna 15 uur, en ook ónze motor moet blijven draaien...


Na deze verdiende rustpauze nemen we de weg langs de kust (en om Diamond Head heen) op weg naar de Tantalus Drive. De wijk die onderaan Diamond Head ligt bestaat voornamelijk uit grote en nog grotere villa's. Duidelijk bestemd voor de happy few. De Tantalus Drive is een lus die slingerend naar boven (en later natuurlijk weer naar beneden) gaat door het regenwoud. De begroeiing langs de kant van de weg is echt dicht en groen en de lucht is erg warm en vochtig. Het is hier niet onbewoond, al zijn de huizen soms moeilijk te zien door de dichte begroeiing. Wij zijn aan de linkerkant van de lus naar boven gegaan en dan kom je tijdens de afdaling aan de rechterkant langs Round Top Forest Reserve, met een prachtig uitzicht over Honolulu. Er is echter geen parkeerruimte meer, en er staat politie, dus vragen (en krijgen) we toestemming om 10 minuutjes fout te parkeren om van het uitzicht te genieten. Na deze mooie rit gaan we op huis aan en stoppen we onderweg alleen nog even bij de Nu'uanu Pali Lookout, waar je een adembenemend uitzicht hebt over Kailua en een deel van de oostkust. En zoals we inmiddels gewend zijn, regenwolken. 😉


Nu nog een hapje eten bij Buzz's Lanikai (waar ze heerlijke cocktails en lokale vissoorten hebben!) en dan zit de dag erop! We hebben ons vandaag redelijk aan ons schema gehouden. Morgen alweer de laatste hele dag op Oahu.


Tips:

Vanwege het ontbreken van schaduw kan de Koko Crater Trail het beste of vroeg in de ochtend of laat in de middag gelopen worden. Tegen zonsondergang is misschien wel het mooiste moment.
Je kunt bij Halona Blowhole (en bij veel andere blowholes) tot bij het gat komen waar het water uit spuit, maar dat is niet zonder gevaar, want zo af en toe wordt er iemand dat gat ingesleurd en de kans om dat te overleven is gering. Don't be a fool!

Voor alle foto's en video's (34) van vandaag: klik hier.


Terug