09: Kauai – Kalalau Trail & Hanalei

Schema voor vrijdag 17 juli 2015:

17-07-2015: De route van vandaag.

Althans, de eerste 3,3 km ervan. En dan weer terug. Dat is het hoofddoel voor vandaag. We moeten er ruim anderhalf uur voor rijden, want de wandeling begint daar waar de weg ophoudt. We moeten ook dezelfde weg rijden als gisteren, want de "ringweg" die om ongeveer 80% van Kauai loopt is de enige hoofdweg om het moeilijk toegankelijke binnenland heen. Het laatste, meest noordwestelijke, stuk van de weg voert over een aantal one-lane bruggetjes, waarbij het de gewoonte is dat er per kant zo’n 5 a 6 auto’s de brug over mogen, waarna de rest wacht tot er 5 a 6 auto’s van de andere kant gepasseerd zijn. Bij een van de bruggen vergeet René deze "gentleman’s agreement" en schiet nog gauw de brug op terwijl de voorgaande auto er al bijna overheen is. Dat komt hem op een scheldkanonnade te staan...

Kalalau Trail: Op sommige punten loop je vlak langs de kust.

Kalalau Trail: Met kans op dichte tot zeer dichte begroeiing...

Kalalau Trail: Uitzicht op Ke'e Beach.

Kalalau Trail: De route. Volgens Runkeeper 7,77 km lang, met 794 m hoogteverschil. Dat laatste is onjuist en komt waarschijnlijk omdat de GPS in de bergen niet nauwkeurig genoeg is. Mijn horloge (die op luchtdruk werkt) komt tot 350 m.

Als we om 9:15 uur aankomen bij het letterlijke eindpunt van de weg, kunnen we al geen parkeerplek meer krijgen, en moeten we 600 m terug een plek zoeken op een "parkeerplaats". Die zit zo vol met kuilen en grote stenen, dat je er met je eigen auto nooit overheen zou gaan. Maar een huurauto kan nou eenmaal méér... 😉 Bij het uitstappen merken we meteen al dat het buiten warm en vochtig is; niet ideaal voor een pittige wandeling. De Kalalau Trail volgt de kustlijn en is in zijn geheel 18 km lang en eindigt op een strand waar je zult moeten overnachten in zelf meegenomen tentjes, om de volgende dag dezelfde weg terug te lopen. Er zijn gedeelten bij waar je over een smal richeltje moet lopen tegen de bergwand aan en langs steile en diepe afgronden. Dit is geen wandeling voor gewone stervelingen! Het gedeelte dat wij willen lopen is echter een stuk eenvoudiger en ook voor kinderen te doen. Vanaf het eindpunt van de weg stijgt het pad meteen flink. Ook hier is goed merkbaar dat het de afgelopen dagen veel geregend heeft, al is het lang niet zo erg als woensdag. Wat wel erg is zijn de hitte en hoge luchtvochtigheid. René heeft binnen een uur al geen droge vezel meer aan zijn lijf en zelfs Astrid zweet, en dat doet ze toch eigenlijk niet zo vaak tijdens het wandelen. De wandeling gaat door dicht begroeid tropisch bos en kruist een paar watervallen die makkelijk te nemen zijn. Het is er werkelijk prachtig; zo’n dichte begroeiing kom je in Nederland toch echt niet tegen! Het pad bevat een paar lastige passages (steil en glibberig), waarbij onze stokken goed van pas komen. Na een dikke 2 uur komen we bij een riviertje vlak voor het einddoel: het strand Hanakapi’ai Beach. Het riviertje heeft in de zomer normaal gesproken weinig water, maar nu staat het bijna tot kruishoogte. Daar zijn we niet op voorbereid, dus het strandje halen we niet. De Kalalau Trail loopt aan de andere kant van het strand verder, maar je kunt hier ook landinwaarts gaan waar je een kilometer of 3 verder bij een waterval uitkomt. Dat pad is echter nog natter en modderiger dan dat we net gehad hebben en slecht aangegeven. Gezien de veldslag die we al hebben moeten leveren om tot hier te komen is het volstrekt onverstandig om onder deze omstandigheden verder te gaan. We nemen dus een verdiende rustpauze bij het riviertje en zien toch veel mensen die het riviertje wel oversteken, waarbij kinderen tot hun middel door het water moeten waden. Ook hier moeten we dezelfde weg terug. In goed anderhalf uur lopen we terug naar de parkeerplaats. Eigenlijk hebben we veel te lang over deze wandeling van 7,8 km (incl. de 1,3 km heen en terug naar de parkeerplaats) gedaan, maar de omstandigheden werkten niet echt mee. In 2,5 uur heen en terug moet in betere omstandigheden haalbaar zijn.

Ke'e Beach: Dáár loopt ergens het wandelpad...

Het liefst zouden we nu een lekkere douche nemen, maar dat gaat natuurlijk niet. Het strand van Ke’e Beach is echter een uitstekend alternatief. Nu nog onze zwemkleding aantrekken. Bij gebrek aan fatsoenlijke mogelijkheden doen we dat maar tussen de auto’s. 😄 Terwijl René met de broek op de enkels staat komt hij erachter dat zijn zwembroek zich nog in Poipu bevindt. Toevallig heeft Astrid een reserve korte broek meegenomen, dus die moet dan maar als zwembroek dienen. René past daar gelukkig makkelijk in. Voor wie dat een compliment is blijft onduidelijk... 😉 Ke’e Beach is een pareltje, zo onder de dicht begroeide bergen; het is na deze wandeling ook heerlijk dobberen in het relatief warme water. De pret is helaas van korte duur, want de wolken die al geruime tijd boven de bergen hingen bereiken nu het strand en we houden het niet droog. We moeten die 600 meter terug naar de auto en willen niet het risico lopen in een stortbui terecht te komen, dus we verlaten met forse tegenzin het strand.

De rustpauze aan het strand heeft ons goed gedaan. De benen voelen eigenlijk niet zwaar aan, en omdat we voldoende gedronken hebben tijdens en na de wandeling (René heeft 5 liter water weggewerkt) is onze vochtbalans ook op orde. We gaan op weg terug naar Poipu en willen onderweg nog een aantal kleinere bezienswaardigheden aandoen. Er liggen 2 "grotten" langs weg 560; eentje (Waikanaloa Cave) ligt tussen de parkeerplaats en het begin van de Kalalau Trail, en de andere (Manini-holo Cave) ligt een goede kilometer vóór de parkeerplaats, bij Ha'ena Beach Park. Beide stellen niet zoveel voor, maar ze liggen pal pal langs de weg.

Hanalei: Een alleraardigst plaatsje.

Interessanter is het plaatsje Hanalei. Dat blijkt een heel leuk stadje te zijn met winkeltjes en eettentjes. We lopen er een rondje, doen boodschappen bij de Big Save, en eten een hapje bij Bubba's, waar de hamburgers van uitstekende kwaliteit zijn. Aan de bergen landinwaarts is goed te zijn dat het onlangs veel geregend heeft, want we tellen een flink aantal watervallen.

Hanalei Valley Lookout: Velden met taro.

Volgende halte is de Hanalei Valley Lookout, waar je een mooi uitzicht hebt op de taro-velden in de vallei. Taro wordt van oudsher verbouwd op Kauai. De gehele plant kan gebruikt worden voor consumptie en heeft een relatief lange bewaartijd; ideaal voor dit warme klimaat. Van taro wordt "poi" gemaakt, een traditioneel Hawaïaans gerecht (maar niet echt lekker...). We rijden verder naar 'Anini Beach Park, de laatste stop voor vandaag. Hoewel dit strand hoog staat aangeschreven zien we daar weinig van; meer dan een paar meter breed is het strand niet. 'Anini Beach is echter kilometers lang, dus wellicht staan we op de verkeerde plek. Of zijn we inmiddels al gewend aan mooie stranden... 😄 Nu nog een dik uur doorrijden en we zijn weer in Poipu!

Tips:

Voor alle foto's (38) van vandaag: klik hier.

Terug