21: Big Island – Volcano (Kilauea & Halema'uma'u)

Schema voor woensdag 29 juli 2015:

08:15	Vertrek Volcano (A/F/H)
08:30	Kilauea Visitor Center (B)
	"Custom made" wandeling Volcano NP (13,0 km; 320 m; 5:00 uur)
16:05	Jaggar Museum (C/G)
17:10	Pu’u Pua’i Overlook (D)
	Devastation Trail (1,6 km; 0:30 uur)
17:45	Devastation Trail Parking (E)
18:00	Volcano (A/F/H)
19:30	Jaggar Museum (C/G)
20:35	Volcano (A/F/H)
Totale reisafstand: 34 mijl/55 km.

---

Vandaag gaan we de hele dag doorbrengen in Volcano National Park. Ons huisje staat slechts een paar mijl van de ingang af, dus we zijn er zo. De reisleider heeft 6 bestaande trails gecombineerd tot één wandeling van 13 km, die door een gevarieerd landschap gaat (ja, ook bij een vulkaan kan dat...).

Maar eerst even wat uitleg over het gebied waar we zijn. We bevinden ons op de Kilauea, zo heet de complete vulkaan. Ongeveer 300-500 jaar geleden is de bergtop door vele uitbarstingen en explosies ingestort. Wat dan overblijft noemt men een "caldera". Denk hierbij aan een bakvorm: een redelijk vlakke bodem met een opstaande rand aan de zijkant. Die vlakke bodem ontstaat doordat vloeibare lava zich verspreid over een oneffen oppervlak, en zodoende de ondergrond als het ware egaliseert. De caldera van Kilauea bestaat uit 1 grote caldera (ongeveer 3 bij 5 km en 160 m diep), en een paar kleinere, de jongste slechts 56 jaar oud. In de grootste caldera zit een krater, Halema’uma’u. Die meet 770 bij 900 m en is 83 m diep. In deze krater zit dan ook weer een gat van 170 bij 220 m, waarin zich een lavameer bevindt. De hoogte van dat meer fluctueert dagelijks, maar lag vandaag zo’n 50 m onder de rand, en is dus vanaf het dichtstbijzijnde uitzichtpunt dan niet zichtbaar (eind april steeg het meer gedurende 2 weken tot boven de rand waardoor lava over de bodem van Halema’uma’u liep; die nieuwe lava is wel goed zichtbaar want die is donkerder dan de rest).

Op de oostflank van Kilauea is sinds 1983 een uitbarsting gaande. Inmiddels is daar een "cone" ontstaat (kleine vulkaan). Lava stroomt bijna continu uit Pu’u O’o (16 km van de caldera), maar dat gaat heel langzaam, en op dit moment in niet toegankelijk gebied. We gaan dus geen stromende lava zien.

Tot zover de geologieles. Nu de wandeling van 13 km. We beginnen vanaf het Visitor Center door (soms dicht begroeid) bosgebied langs de rand van de caldera over een oude asfaltweg, die jaren geleden door een aardbeving gedeeltelijk is verwoest en in de caldera is gestort. We lopen lekker beschut en hebben af en toe een mooi uitzicht over de caldera met de rokende krater in de verte. Via de Kilauea Iki Overlook bereiken we in ruim een uur Thurston Lava Tube, een niet zo grote lavagrot. Maar we zijn er nu toch, dus nemen we dit uitstapje door de verlichte tunnel mee. Je loopt dan eigenlijk op de "rivierbedding" van een oude lavarivier...

We verlaten de rand van de caldera en dalen flink af naar de bodem van de Kilauea Iki Crater. Deze bodem is in 1959 gevormd door een uitbarsting van de Pu’u Pua’i. Het pad loopt hier door een onwezenlijk gebied. Op een enkel struikje na is het hier volledig kaal. Het lijkt nog het meest op een enorm grote vlakte asfalt, dat door slecht onderhoud hier en daar gebarsten is en oneffen is geworden. Als je met je wandelstok op de grond tikt is goed te horen dat het op sommige plaatsen hol is. We lopen een goed uur over de bodem en komen dan, inmiddels bij de grote caldera aangekomen, bij de wand van de krater. Eerst lopen we nog een stuk langs deze rand, maar dan moeten we toch echt naar boven.

We zijn zo’n 4 uur onderweg als we weer in de buurt van het Visitor Center zijn, maar we zijn nog niet klaar... We nemen het pad langs de Steam Vents en Sulphur Banks nog even mee. Beide bestaan uit openingen in de grond waar stoom uit komt; de laatste ruiken overduidelijk naar zwavel. Die zwavel is goed te herkennen aan de gele afzetting die de zwavelhoudende stoom achterlaat op de grond waar het uitkomt.

Uiteindelijk komen we dan toch weer uit bij het Visitor Center. We vonden deze wandeling zeer indrukwekkend en hadden niet verwacht dat de omgeving hier zo afwisselend zou zijn. In het Visitor Center kunnen we even uitrusten terwijl we in een filmzaaltje naar de documentaire "Born of Fire, Born of the Sea". Vervolgens is het lunchtijd! Die nuttigen we in het nabijgelegen Volcano House. Aangezien het druk is en we even moeten wachten "doden" we de tijd met een cocktailtje... 😉

Op naar Jaggar Museum, de plek waar je het dichtst bij de Halema’uma’u krater kunt komen (ongeveer 1,5 km). We willen hier vanavond nog een keer naartoe voor het uitzicht op de krater in de schemering, maar het museum willen we nu alvast bekijken. Als we eerst wat foto’s willen maken van de krater bij daglicht kan René zijn camera nergens vinden. Ineens bekruipt hem het gevoel dat die nog wel eens in het Visitor Center kan liggen, omdat hij bij het bekijken van de film zijn camera daar even onder zijn stoel heeft gelegd... Paniek! Snel terug naar het VC. Gelukkig blijkt zijn camera nog steeds onder die stoel te liggen! Daar ligt-ie dus al ruim 2 uur... Pfoei... Weer terug bij Jaggar Museum leren we veel over vulkanen en aardbevingen. Het museum is niet erg groot, maar de exposities zijn erg leerzaam.

De dag is nog niet om, dus rijden we "naar de andere kant" van de caldera waar nog een paar uitzichtpunten zijn. Bij de eerste, Pu’u Pua’i Overlook, doen we nog een korte wandeling "aan de andere kant" van de vulkaan die we vanmorgen ook al gezien hebben. Tijdens de uitbarsting van 1959 is veel as hier neergeslagen en dat is goed te zien; de bodem is niet hard als asfalt, maar lijkt meer op een soort strand.

De geplande wandeling bij het laatste uitzichtpunt laten we maar achterwege; we hebben nu wel genoeg kilometers in de benen en willen nu eerst even terug naar ons huisje voor een hapje en om even uit te rusten. Want straks willen we de lavagloed nog zien!

Als we in de schemering weer terugrijden naar Jaggar Museum (voor de derde keer vandaag...), moeten we al een flink stuk vóór het museum parkeren, want het is er vreselijk druk. Honderden mensen willen het schouwspel zien. In het donker moeten we langs een matig verlicht wandelpaadje ongeveer een kilometer lopen voor we bij het museum aankomen. De lavagloed is in het donker goed zichtbaar. Het is een bijzonder gezicht!

Al met al een afwisselende en zeer geslaagde dag. We hebben in het bijbehorende museum veel geleerd over de vulkaan en we hebben ook veel vulkanische activiteit gezien. We gaan vroeg naar bed, want we zijn moe en hebben afgelopen nacht niet zo goed geslapen omdat we het KOUD hadden. Dat krijg je als je op 1200 m hoogte bent... Dus nu maar een dekentje erbij. 😄

Tips:

›	Al zeggen we het zelf: de wandeling van 13 km die we in elkaar gedraaid hebben laat alle hoogtepunten van dit gebied zien in een gevarieerd landschap. Als je 5-6 uur tot je beschikking hebt en fit genoeg bent is dit een aanrader.
›	Ga wat vroeger naar Jaggar Museum als je de lavagloed in het donker wilt zien. De parkeerplaats bij het museum is niet al te groot en dan moet je een stuk van het museum af parkeren.

Voor alle foto's en video's (48) van vandaag: klik hier.

Terug