12: Bryce, Scenic Byway 12 & Burr Trail

Planning voor dinsdag 21 juli 2009:

21-07-2009: De route van vandaag.

21-07-2009: Van Bryce (I) naar Torrey (J).

Werkelijkheid:

Bryce: En nog een...

Bryce: Een wonderschoon uitzicht.

Bryce: De route door Bryce (vanaf Bryce Canyon Lodge naar het zuiden).

De wekker gaat om 5:30 uur. Vandaag willen we de zonsopkomst in Bryce meemaken, want dat schijnt erg mooi te zijn. Maar als wij om half zes naar buiten kijken zien we alleen maar wolken; het is zwaarbewolkt. Astrid en René kijken elkaar even aan en besluiten dit evenement dan maar over te slaan... 😒 We staan dus pas om 7 uur op en liggen daardoor meteen achter op het schema. Maar dat mag de pret niet drukken; we gaan vandaag weer veel zien! We rijden met de camper naar het zuidelijkste uitzichtspunt van Bryce (Rainbow Point) en werken ons een weg terug via diverse andere uitzichtspunten. Achtereenvolgens zijn dat: Black Birch Canyon, Ponderosa Canyon, Agua Canyon, Natural Bridge, Piracy Point, Bryce Point en Inspiration Point (Whiteman Bench en Swamp Canyon zijn gesloten wegens gecontroleerde branden, waarmee overtollige begroeiing wordt weggebrand). Wéér verbazen we ons over de schoonheid van Bryce Canyon. We kunnen er eigenlijk geen genoeg van krijgen, maar ja, we moeten verder...

Petrified Forest: Dit is ooit een boom geweest (zo'n 150 miljoen jaar geleden...).

We nemen Highway 12, beter bekend als Scenic Byway 12, en die benaming misstaat niet. We komen door een afwisselend landschap, en er zijn vele mooie vergezichten. De eerstvolgende echte stop is bij het Escalante Petrified Forest State Park, duur Amerikaans voor "versteende bomen". De trail die er naartoe leidt gaat nog eens even pittig bergop en nu beginnen ook René's spieren (en vooral blaren) tegen te werken. Maar het is, zoals zo vaak, de moeite waard. Niet spectaculair, maar wel bijzonder. Blokken versteend stukken boom (miljoenen jaren oud) liggen verspreid over het terrein. Het meest opvallende zijn de vele kleuren waarmee de "stammen" bedekt zijn. Die worden veroorzaakt door de vele mineralen.

Burr Trail: In Long Canyon.

Burr Trail: Uitzicht vanaf bovenaan de Long Canyon.

Hogsback Ridge: De fotograaf gefotografeerd.

Als we bij de "stoned trees" vertrekken liggen we weer op schema. We gaan nu op weg naar Burr Trail, maar voor we daar aankomen moeten we over de Hogsback Ridge, een 3,5 mijl lang stuk weg met "afgronden" aan beide kanten. Die afgronden vallen wel mee, maar bijzonder is dat stuk weg wel. Op een van de parkeerplekken langs de Ridge klimt René op de camper om wat foto's te nemen. Dan Burr Trail, een weg die na ongeveer 10 mijl afdaalt de Long Canyon in. Er is ons verteld dat we aan het eind van die canyon kunnen omkeren, en daar vertrouwen we maar op, want dat hele stuk achteruit rijden met dat slagschip zien we niet zo zitten. 😄 De weg door de canyon is inderdaad erg mooi, vooral het uitzicht van boven, vlak voordat je afdaalt, is een fotostop waard. En inderdaad kunnen we aan het einde zonder problemen omkeren... De weg loopt weliswaar door, maar is voor campers niet begaanbaar.

Anasazi Museum: Fundamenten van originele huizen van Anasazi inidanen.

Om Astrid tegemoet te komen is er enige ruimte voor iets cultureels in het schema gestopt. Dat is het Anasazi Museum (Anasazi State Park) in Boulder geworden. De mannen volgen gedwee en zwijgzaam Astrid langs de introductiefilm (gaap), de vitrines met gevonden voorwerpen en het buitenterrein met opgegraven fundamenten van gebouwen en een replica van een Anasazi huis. We geloven dat Astrid het wel interessant vond... 😉 Na al het natuurgeweld van de afgelopen dagen doet het Anasazi Museum wat bleekjes aan, maar dat wordt ook veroorzaakt doordat het weer erg warm is, en doordat de mannen moe en hongerig zijn (onze voorraden in de camper zijn tot onder de ijzeren voorraad gedaald). Gelukkig weten we iets eetbaars te vinden in een nabijgelegen benzinestation.

Torrey: We hadden het slechter kunnen treffen...

Na deze laatste stop gaan we richting Torrey voor de volgende overnachting. Maar Scenic Byway 12 heeft nog een verrassing voor ons in petto: we moeten de Boulder Pass over, die ruim 2900 meter hoog is. Krakend en piepend krijgen we het slagschip op de top, waar eigenlijk niets anders te zien valt dan het bordje waarop staat dat je op het hoogste punt bent. Er is niet eens ruimte om te parkeren, dus de foto van dat bordje kunnen jullie vergeten. Omdat we in Torrey zo gauw geen winkel kunnen vinden zijn we weer lekker vroeg (rond 6 uur) op de campground. En dat blijkt geen straf te zijn: we krijgen een van de mooiste plekken van de campground, met een fantastisch vrij uitzicht! In de kleine kampwinkel vinden we voldoende eten om een avondmaal te bereiden, dus we gaan niet op zoek naar een grotere winkel. Na de BBQ genieten we net zo lang van dat uitzicht totdat dat uitzicht door de invallende duisternis is gereduceerd tot 2 meter...

Het is nu bijna half 11 als ik (René) dit schrijf. We hebben een kampvuurtje gemaakt en zitten nog lekker buiten, ook al begint het wat fris te worden (we zitten hier op bijna 2100 meter hoogte). Astrid heeft een oplossing gevonden voor het probleem dat ze buiten niet kan lezen (in het donker). Ze heeft een klein lampje gekocht die je op de klep van een pet kunt bevestigen en zit nu met Davy's pet op te puzzelen. Een foto waardig, maar met morgen onze trouwdag voor de boeg lijkt dat me niet verstandig... 😄

Nog een leuke anecdote. Deze campground heet "Thousand Lakes RV Park". Omdat we hier in de verre omtrek geen water kunnen zien vragen we de eigenaresse naar de herkomst van die naam. Nou, dat is heel simpel: "Hierachter ligt een gebergte met heel veel meren en meertjes en hier vlak voor ligt een grote rode rotspartij. Die rotspartij werd Boulder genoemd en dat gebergte Thousand Lakes Mountain. Alleen heeft degene die een en ander administratief moest verwerken de kaart per ongeluk omgedraaid... We hebben de campground naar die rode rots vernoemd". 😄

Tips:

Voor meer foto's (47) van vandaag: klik hier.

Terug