21: Oatman & Mojave (o.a. Rings Loop Trail)

Planning voor donderdag 30 juli 2009:

30-07-2009: De route van vandaag.

30-07-2009: Van Kingman (P) naar Twentynine Palms (Q).

Werkelijkheid:

Route 66: Oatman; de gunfighters zouden zo de straat op kunnen springen.

Route 66: De natuurlijke bron Shaffer's Fish Bowl Springs.

We vervolgen onze reis langs Route 66. Onderweg zie je een aantal "overblijfselen" uit de gloriedagen van deze weg, zoals Cool Springs Camp, Ed's Camp en Shaffer Fish Bowl Springs. De weg slingert zich omhoog en er zitten een aantal pittige haarspeldbochten in (althans, pittig voor een camper van 9 meter 40). Bij de "vissenkom" willen we even stoppen om te kijken of er ook echt vissen in zwemmen. Dat zou op zich vreemd zijn, want Shaffer Fish Bowl Springs is een gemetseld kommetje dat bronwater opvangt en dat is niet bepaald een natuurlijke omgeving voor vissen. Het is even goed opletten waar deze bron is; vanaf de weg is die alleen te herkennen aan wat uitgehakte treden tegen de rotswand aan. Die zien we aan het eind van een ruime haarspeldbocht, in de buurt van het 30 mijl paaltje. We klimmen naar boven, en waarempel: er zwemmen zowaar 2 goudvissen in de kom! Die hebben vast hulp gehad om hier te komen... 😄 Na deze korte stop zijn we snel op Sitgreaves Pass (1084 meter), waar de afdaling naar Oatman begint. Oatman zelf is minstens net zo leuk als Seligman. Het is een stuk ouder (Oatman is een ruim 100 jaar oud mijnstadje), en je waant je in het decor van een wildwest film, ware het niet dat auto's dat beeld verpesten. De burro's (muilezels) die vroeger gebruikt werden als lastdier zijn nu verwilderd. In de ochtend komen ze naar de stad om zich te laten voeden door de toeristen, en in de avond trekken ze weer weg om in de bergen te overnachten. Helaas zien we er maar een paar. Oatman ademt de sfeer van vroeger, maar aan de winkeltjes kun je zien dat de commercie hier ook heeft toegeslagen. Toch is het een heel leuk stadje om even doorheen te lopen.

Mojave: Een van de twee klimrekken.

Mojave: ... en bewoners.

Mojave: Vreemdsoortige cactussen...

Na Oatman rijden we in een keer door naar Mojave National Preserve, dat alleen maar geen National Park is omdat er nog gejaagd mag worden. We winnen hier heel veel tijd, want de routeplanner denkt dat de weg door Mojave een onverharde weg is, terwijl er een prima stuk asfalt ligt. Dat scheelt twee keer drie kwartier want we moeten dezelfde weg terug. We lopen eerst een klein natuurpad (Hole-in-the-Wall Nature Trail), waarbij we wat kunnen leren over de vegetatie in deze woestijn en doen daarna de Rings Loop Trail. Deze wandeling is genoemd naar het kleine stuk klimmen dat je moet, waarbij met ijzeren ringen handgrepen zijn gemaakt. Die heb je ook wel nodig! Het is erg warm, gelukkig duurt de wandeling maar zo'n 45 minuten. Als we weer verder willen rijden liggen we al dik 2 uur voor op het schema.

Joshua Tree: Een oase in de woestijn.

Het is nu nog erg vroeg als we Twentynine Palms binnenrijden (15:45 uur), dus besluiten we om vandaag maar meteen naar het Visitor Center van Joshua Tree NP te rijden, dat op enkele kilometers van onze campground af ligt. Dat geeft dan morgen weer wat lucht. Dit Visitor Center ligt buiten het eigenlijke park bij een oase (Oasis of Mara). In Twentynine Palms is het weer eens ouderwets heet: 44 graden, maar zoals bijna overal hier in Amerika is de lucht erg droog en daardoor de hitte beter te verdragen. De Oasis of Mara hebben we in een uurtje bekeken en om iets over vijven kloppen we op de deur van de campground. Daar blijkt onze reservering niet te vinden, maar aangezien meer dan de helft van het park leeg staat is er geen probleem. Wat wel een probleem is: het park heeft totaal geen schaduw! De airco gaat meteen aan (en blijft dat de rest van de dag) en de mannen duiken het binnenzwembad in; het grootste zwembad dat we op een campground gezien hebben. Voor de laatste maal BBQ'en... de rondreis zit er bijna op.

Tips:

Voor meer foto's (42) van vandaag: klik hier.

Terug