11: De heilige berg Huashan

Schema voor maandag 29 juli 2019:

29-07-2019: De route van vandaag.

Afgelopen nacht was wat onrustig. Blijkbaar hadden we toch niet al het water verdampt, want we moesten er beiden twee keer uit. 😅 Voeg daarbij wat onweer, en dan slaap je toch niet lekker door. We lagen er gisteren wel om 10 uur in, dus dat scheelt iets.

Om 6 uur gaat de wekker. Als we naar buiten kijken zien we dat de straten nat zijn en dat het een beetje miezert. Niets om je druk over te maken, want het is alweer 23 graden, dus dat vocht is zo vertrokken. Denken we. Om 7 uur staat onze chauffeur voor het hotel. René is dan snel nog even voor een pitsstop naar de 10e gegaan, want nabij de ontbijtzaal zijn bij de heren alleen squat-toiletten, en daar heeft meneer geen zin in.

We gaan vandaag de hele dag wandelen op de berg Hua (Huashan, een van de 5 heilige Taoïstische bergen van China). Dat is in feite een berg met 5 toppen en die gaan we allemaal beklimmen. Is het plan tenminste. Tijdens de wandeling komen we op de plek waar je de "gevaarlijkste wandeling van de wereld" kan maken, de beruchte "plank road" aan de zijkant van een loodrechte wand, honderden meters boven de afgrond (zie foto). Maar gelukkig hoef je dit pad niet te nemen om de volgende top te bereiken. 😅 Afgezien van de "plank road" zijn er nog verschillende andere passages die mensen met enig hoogtevrees (zoals René) nerveus kunnen maken... Op de berg zijn voldoende toiletten aanwezig en ook zijn er meerdere stalletjes waar je eten en drinken kan kopen (uiteraard tegen premium prijzen), dus van honger en dorst zullen we niet omkomen (als we genoeg yuan bij ons hebben...).

Huashan is een populaire bestemming, ook voor de Chinezen. Het kan er dus heel erg druk zijn, met lange wachttijden bij de kabelbaan (heeft De Reisleider in Nederland gelezen). Erg vroeg kunnen we er echter niet zijn, want het is ongeveer 2 uur rijden. Naarmate we dichter bij het gebergte komen, wordt het weer slechter... Als we langs de bergen rijden op weg naar het afzetpunt regent het flink en zien we dat de bergen volledig in de mist zitten. Wij zitten in de auto nog te overleggen of we dit wel willen, als we, voor ons gevoel, de ingang van het gebied voorbij rijden en ergens een afslag nemen naar een hotel. We hebben geen idee waar we zijn en waarom, en communiceren met onze chauffeur gaat moeizaam. We bellen een hulplijn (onze gids Emily die ons begeleidde naar het Terracotta Leger). We zitten nog midden in dit drie-gesprek als er een mannetje instapt die alle benodigde tickets al voor ons geregeld heeft, zodat we niet in de rij hoeven te staan (dat heeft Lulu blijkbaar zo afgesproken). Aha, zeg dat dan... We bedanken Emily en verontschuldigen ons bij de chauffeur voor onze onnozelheid… Behalve toegang tot het gebied moeten we betalen voor de shuttlebus en de kabelbaan. En omdat de tweede kabelbaan, vanaf West Peak, gesloten is (balen, want die hadden we gepland), moeten we dezelfde trip terug. Dus weer 2x tickets. Alles bij elkaar 90 euro. Niet gaan is dus eigenlijk geen optie meer, want die tickets moeten we toch betalen. Maar natuurlijk wel fijn dat dit op deze manier geregeld is. Dat scheelt ons een hoop tijd, alleen wisten we het niet.

Huashan: Wandelkaart Huashan. We zijn niet verder gekomen dan punt 4.

Huashan: Even op je beurt wachten bij de kabelbaan...

We besluiten dan in ieder geval maar naar boven te gaan en daar verder te zien. Onze chauffeur zet ons af op de plek waar de shuttlebus vertrekt. Voor we de bus instappen maken we eerst nog gebruik van de aanwezige toiletten, waar René bij de mannen een curieus invalidentoilet tegenkomt. 😂 De shuttlebus brengt ons in 10 minuten naar de kabelbaan. De rij buiten het gebouw is niet zo heel lang en met een kwartiertje staan we binnen. Maar dan... (zie foto). Het duurt welgeteld 2 uur en een kwartier voor we in de kabelbaan zitten. 😓 Het is kwart over 12 als we boven uit het gondeltje stappen, en dan weten we eigenlijk al dat we onze planning overboord kunnen gooien. Inmiddels is het wel droog geworden, dus de gekochte poncho's kunnen in de rugtas blijven. Maar de mist is alom aanwezig. We sluiten meteen aan bij de stroom Chinezen en het gaat meteen bergop via eindeloze, eindeloze uit de rotsen gehakte trappen. Dit is echt een aanslag op de benen, wetende dat we ook nog terug moeten over nagenoeg hetzelfde pad. We komen langs:

›	Huashan: De Ear-touching Wall. Ear-touching Wall, een smal pad met aan de ene kant een steile afgrond en aan de andere kant een overhangende rotswand (omdat het pad zo smal is lopen veel wandelaars zo dicht bij de rotswand dat hun oor de wand raakt; vandaar de naam). Overigens wel met een railing.
›	Huashan: De Sky Ladder, bijna verticaal. Sky Ladder: een aantal bijna verticale, uit de rots gehakte ladders. Die hoeven we niet te nemen, want er zijn verderop ook gewone trappen, maar we doen het toch... gewoon omdat het kan. 😄
›	Huashan: Black Dragon Ridge, het mooiste stuk (bij goed weer). Black Dragon Ridge (aka Canglong Ling): een lange, smalle en steile trap op een bergrug van nog geen meter breed met afgronden aan beide kanten. Dit is eigenlijk de mooiste passage, maar we zien er niets van. René heeft dan ook weinig last van hoogtevrees...
›	Huashan: Five Clouds Peak, what's in a name... Five Clouds Peak: zo geheten, omdat hij vaak door wolken omringd is. No shit, Sherlock...
›	Golden Lock Pass: hier kan je een goudkleurig hangslot kopen en die aan een van de kettingen hangen als wens voor het geluk en de gezondheid van familie en vrienden. Er staat ook een groot hangslot, dat gemaakt is door 9999 hangsloten om te smelten.

Af en toe zien we een flard van de omgeving, maar eigenlijk zien we niets. Alleen het pad direct voor ons. Dat een gemiddelde stijging kent van 30%. Oud en jong, er trekt van alles de bergen in. Na 2 uur en een kwartier trappenlopen (De Reisleider telt 3002 treden, maar kan er best hier en daar eentje vergeten hebben...) zijn we nog steeds niet bij East Peak (wel 450 meter hoger dan onze start op North Peak) en we kunnen hem ook nog niet zien. En de mist wordt alleen maar dikker. We besluiten terug te gaan naar de kabelbaan, met in gedachten dat we daar misschien weer 2 uur moeten wachten. Onze chauffeur moet toch ook een keer naar huis...

We zijn echter binnen het uur terug bij de kabelbaan, deels via toch een ander pad dan de heenweg. Naar beneden is toch iets makkelijker dan naar boven, al voelen we onze bovenbenen behoorlijk. 20 minuten later zitten we in de gondel. Dat gaat tenminste wel vlotjes. Er staan onderaan de kabelbaan gelukkig genoeg shuttlebussen om de stroom toeristen terug te brengen. Ze rijden af en aan. Wel moeten we de buschauffeuse tot een "noodstop" dwingen, omdat ze de plaats waar wij opgestapt zijn voorbijrijdt. Blijkbaar heeft de bus meerdere ophaal- en afzetplekken, en hadden we moeten aangeven waar we eruit willen. Maar ja, hoe weet je dat als simpele buitenlander? 😉 Om half 7 stappen we uit voor het hotel waar de douche op ons wacht. Het was misschien 20-25 graden op de berg; de vochtigheid maakt dat je toch al snel begint te zweten (of zou dat door de vele trappen komen?). Vooral René is drijfnat.

We hebben dan misschien niet veel van de omgeving gezien; we hebben in ieder geval een goede workout gedaan! 😄

Xi'an: Welverdiende maaltijd in het hotel.

We hebben geen zin er op uit te trekken voor het diner, dus eten we in het hotel. Vanaf een menukaart met plaatjes en beperkte Engelse uitleg bestellen we een viertal gerechten en een paar biertjes. Een van de gerechten kan ons uiteindelijk niet zo bekoren, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door een heerlijke schaal varkensvlees in zoetzure saus. Wauw, wat is die lekker! We zijn in een luxe hotel, dus je verwacht hier de hoofdprijs te moeten betalen, maar we zijn voor 2 tientjes klaar. Die biertjes zakken overigens meteen naar de benen. Gelukkig doet de lift het...

Tips:

Voor alle foto's en video's (34) van vandaag: klik hier.

Terug