02: Camper ophalen in Hayward

Planning voor zaterdag 11 juli 2009:

11:00 Vertrek Bay Landing Hotel met Road Bear shuttle
12:00 Aankomst Road Bear Hayward
14:00 Vertrek Road Bear Hayward
14:20 Aankomst Food Maxx/Walmart
16:20 Vertrek Food Maxx/Walmart
17:30 Aankomst Marin Park (Larkspur/Greenbrae)
 
Totale reisafstand: 44 mijl/71 km.



Werkelijkheid:

Het is raar te ervaren dat je na zo'n lange en vermoeiende reis toch niet zo goed slaapt als je zou verwachten. We zijn vannacht allemaal wel 1 of meerdere keren wakker geweest en om half zeven zijn we het wel zat. Het ontbijt in het Bay Landing hotel is prima en na een uitgebreide maaltijd is het wachten op de shuttle van Road Bear. Die komt ons om half 12 ophalen. Voorlopig nog even tijd om lekker op het terras van een bakkie en van het zonnetje te genieten.


Op het kantoor van Road Bear in Hayward worden we door de papierwinkel heen geholpen door Aldie, de Vlaamse bedrijfsleider. Toch wel prettig om alles in je eigen taal uitgelegd te krijgen. Vervolgens lopen we naar de camper, zeg maar De Camper! Er staat een monster op wielen op ons te wachten van maar liefst 9,40 meter lang en 3,60 meter hoog. Je moet haast brood meenemen om er een rondje omheen te kunnen lopen. Na een uitleg van alle knopjes en hendeltjes en na een uitvoerige inspectie op schade (elk klein krasje of pitje wordt genoteerd, en dat zijn er toch heel wat voor een "auto" die net 32000 mijl op de teller heeft staan), is het dan zover en moet René voor het eerst met een automaat rijden, en dan meteen eentje van dik 4000 kg. We nemen nog een achtergebleven BBQ en wat houtskool mee en stappen in. Het is dan ongeveer 2 uur.


Eerst naar de nabijgelegen Food Maxx en Walmart om boodschappen te doen. Dat is op zich al een hele belevenis! Die winkels zijn zó groot, dat je eerst een kwartier aan het zoeken bent voordat je gevonden hebt wat je nodig hebt, en vervolgens ben je een kwartier op zoek naar de rest van je gezin... Al met al zijn we hiermee dik 2 uur zoet (maar dat komt ook doordat René in plaats van langs, dóór de Subway wil lopen...). Met een lege maag kun je geen auto rijden, toch?

Dan kan de rit van ruim 40 mijl naar Larkspur beginnen. Eerlijk gezegd: dat valt nog niet mee! Het is even wennen om dat slagschip tussen 2 lijnen te houden (het woongedeelte van de camper is nog een stuk breder dan de cabine waar je als bestuurder zit); je krijgt het gevoel dat je constant aan het corrigeren bent. Ook de lengte is wennen, vooral als je van baan wilt wisselen. Gelukkig zijn de Amerikanen die "rare toeristen" wel gewend en krijgen we alle ruimte. En hoewel we ons onderweg keurig aan de snelheid houden, schudt en rammelt de camper bij iedere oneffenheid in de weg. Dat zijn er heel wat, want de snelwegen door San Francisco bestaan uit betonplaten! Vooral het serviesgoed maakt onheilspellende geluiden, maar besluit nog niet te breken. Het keep-your-lane principe op de snelwegen (met tot 7 rijbanen) rijdt erg rustig; je moet alleen - meer dan in Nederland - goed op je rechter spiegel letten. Die heeft een dodehoekspiegeltje waarmee je voertuigen direct naast de camper kunt zien, maar omdat we dat thuis eigenlijk niet kennen duurt het even voor je daar gebruik van maakt. Uiteindelijk, met het zweet in de handen, bereiken we om 18:30 uur veilig de campground. Daar wacht de volgende proef: achteruit inparkeren! Dat gaat eigenlijk prima (met hulp van familieleden). Beginnersgeluk, denkt René...


De campground zelf is niet te vergelijken met de campings in Europa. Een RV (Recreational Vehicle) plek is langwerpig van vorm (net zoals de RV's zelf). Er is niet veel ruimte tussen de verschillende voertuigen, waarvan wij eigenlijk nog maar een kleintje blijken te hebben. We staan dus eigenlijk op een veredelde parkeerplaats, maar wel een nette. De sanitaire voorzieningen zitten verstopt achter een cijferslot, maar ook wij krijgen de code (ook al hebben we natuurlijk alle faciliteiten aan boord). De mannen worden nu met zachte hand de deur uitgewerkt: Astrid gaat de tassen uitpakken en dan kan de rest maar beter niet in de weg lopen. Nadat de stofwolken opgetrokken zijn is het tijd om een restaurant op te zoeken. Daar moeten we een minuut of 20 voor lopen, maar het is goed weer, dus we wagen het erop. In een winkelcentrum komen we een prima eettentje tegen met de vreemde naam "The Cheesecake Factory". Nu begrijpen we waarom Amerikanen zo dik zijn: bestel NOOIT iets van de kaart waar de woorden "great", "large" of "grande" in voorkomen... De burrito van René heeft het formaat van zijn onderarm! Maar hij laat zich niet kennen. 😄


Tips:

Op het kantoor van de camperverhuurder blijven vaak spullen achter van vorige reizigers, zoals bv. BBQ's, houtskool, chemicaliën voor het toilet, kruiden en andere voedingsmiddelen en/of gebruiksvoorwerpen. Je kunt die gratis meenemen.
Een klantenkaart bij een van de winkelketens aanvragen bij het eerste bezoek kan aardig wat korting opleveren.
Handige eerste inkopen: BBQ (veel campgrounds bieden wel een vaste BBQ bij de plek, maar die zijn vaak onhandig), deurmat, koekenpan, rol keukenpapier (om het serviesgoed te beschermen tijdens het rijden).
De sanitaire voorzieningen op de campgrounds zijn in de meeste gevallen keurig netjes en schoon. En zeker ruimer... Wij gebruiken de eigen voorzieningen dan ook alleen als dat niet anders kan.

Voor meer foto's (6) van vandaag: klik hier.


Terug