Home
Inleiding
Heenreis
Camper halen
San Francisco
Eerste etappe
Mariposa Grove
Yosemite
Mono Lake
Death Valley
Hoover Dam
Zion
Bryce Canyon
Scenic Byway 12
Capitol Reef
Canyonlands
Arches
Mesa Verde
Monument Valley
Antelope Canyon
Grand Canyon
Route 66
Mojave
Joshua Tree
Los Angeles
Universal Studio's
Waikiki Beach
Polynesian Center
Hanauma Bay
Diamond Head
Pearl Harbor
Moana Valley
Terugreis
Terugreis
Gastenboek
Terug
09: Las Vegas, Hoover Dam & Springdale
Planning voor zaterdag 18 juli 2009:
09:30 | Vertrek MGM Grand (Las Vegas) |
10:30 | Aankomst Hoover Dam |
Powerplant Tour (duurt ongeveer 2 uur) | |
13:00 | Vertrek Hoover Dam |
15:50 | Aankomst Walmart Mesquite |
16:50 | Vertrek Walmart Mesquite |
20:00 | Aankomst Zion Canyon Campground & RV Park (Springdale) |
Totale reisafstand: 222 mijl/357 km. |
Werkelijkheid:
Wij hebben heerlijk geslapen! Nog een nacht in die hitte hadden we niet overleefd. De planning loopt al vroeg in het honderd, wat veroorzaakt wordt door het enorm uitgebreide ontbijtbuffet dat MGM te bieden heeft. Nog nooit eerder hebben we zoveel verschillende en lekkere etenswaren op ons bord gehad. Je kunt er zelf je omelet samenstellen uit allerlei ingrediënten en die wordt dan voor je gemaakt. We lopen 4-5 keer tot we helemaal vol zitten.
Een stuk later dan gepland verlaten we dus het hotel waar we overvallen worden door de hitte. Er is voor vandaag 45 graden voorspeld en dat is zelfs voor de "locals" extreem warm. De camper staat zowaar nog op de plek waar we hem gisteren achtergelaten hebben, maar het is er stikheet binnen. Airco op volle toeren en gaan met die banaan! Vlak voor de Hoover Dam worden we tegengehouden voor een security check (niet alleen wij, iedereen moet er aan geloven). Alle vakken in en om de camper worden gecontroleerd op explosieven, want ze zijn als de dood dat er iemand met een baard die dam op wil blazen. Er wordt zelfs speciaal hiervoor een nieuwe brug (met een paar kilometer nieuwe weg) naast de dam gebouwd, zodat het verkeer straks niet meer over de dam hoeft. Paranoia? Al met al kost deze controle inclusief de wachttijd daarvoor ons weer een half uur. We moeten het slagschip redelijk ver weg zetten en een kwartiertje lopen naar het Visitor Center. Als we de deur van de camper opendoen slaat de hitte ons weer tegemoet en nog voordat we een stap gezet hebben breekt het zweet ons alweer uit. Aangekomen bij het VC blijkt dat al je spullen ge-X-rate worden en dat je door zo'n vliegtuigpoortje moet lopen. En René heeft zijn zakmes nog aan zijn riem hangen... We informeren even, maar dat zakmes mag er niet in. Sterker nog, je bent het gewoon kwijt, want je krijgt het ook niet meer terug. Terugbrengen naar de auto is het advies, maar dat wordt dan weer 2x15 minuten in die hitte (met een paar trappen erbij). We vinden er geen vrijwilliger voor. We liggen al anderhalf uur achter op schema, moeten nog 200 mijl rijden en het lijkt hier wel heter dan in Death Valley, dus we gaan terug naar ons voertuig om richting Zion te gaan. Dan maar geen Hoover Dam. Maar eerst even een halve liter vocht tot ons nemen. Het lijkt wel of we niet meer tegen die warmte kunnen, hoewel het gisteren toch echt warmer was; we zweten ons helemaal lek.
Dan missen we ook nog eens de afslag om om Lake Mead heen te kunnen rijden (wat een mooiere weg is dan de snelste route), en komen daar eigenlijk pas laat achter. We besluiten door te rijden, zodat we wat eerder op de volgende campground zijn en er misschien nog gezwommen kan worden. De weg vanaf Las Vegas (de Interstate 15) is v e r s c h r i k k e l i j k saai: droog en dor en vrij vlak; er valt echt niets te zien. Bijna slapend komen we in Mesquite aan waar we inkopen doen. Als René daar bij de Subways koffie wil kopen, blijkt dat maar tot 11 uur te kunnen... 😒 Het zit niet mee vandaag. Even voorbij Mesquite rijden we Arizona binnen. Opeens verandert het landschap; we naderen een berggebied en vanuit het niets rijden we de Virgin River Gorge in. Deze weg is prachtig, wat nog versterkt wordt door de onweerswolken die boven de bergen hangen. We zien een paar flinke bliksemschichten maar het blijft droog. Wel staat er aan de andere kant van de bergen veel meer wind; René heeft af en toe echt moeite om die kolos recht op het pad te houden. Geen tijd om in slaap te vallen dus, maar werk aan de winkel! Naarmate we dichterbij Springdale komen wordt het landschap ruiger en mooier. Een verademing vergeleken met het eerste stuk van de I 15.
Het is hier in Utah een uurtje later dan waar wij vandaan komen en ook hier is het warm. De campground is erg mooi gelegen tussen de hoge rode rotswanden van Zion. Davy zoekt het zwembad op, de BBQ gaat aan en Astrid en René vergrijpen zich aan een heuse bizonsteak. We zijn tenslotte in Amerika...
Tips:
› | De beveiliging bij de Hoover Dam is erg streng, te vergelijken met die op een luchthaven. Spullen die niet mee naar binnen mogen krijg je achteraf niet terug. Hou daar dus rekening mee. |
› | Wij hebben hem gemist, maar de weg door de natuurgebieden van Lake Mead en Valley of Fire zal absoluut interessanter zijn dan die wij gereden hebben. Je moet dan op ongeveer 7 km afstand van de Hoover Dam rechtsaf slaan en via de 147/166 naar de 167 rijden. |
› | Het is in Utah een uur later dan in Arizona en Nevada; als je van west naar oost rijdt heb je dus eigenlijk een uurtje minder te besteden! |
Voor meer foto's (17) van vandaag: klik hier.