05: Onafhankelijkheidsdag in Vanuatu

Schema voor dinsdag 30 juli:

30-07-2024: De route van vandaag.

We worden wakker en kijken in Het Schema wat ons vandaag te wachten staat en komen tot de ontdekking dat er NIETS in Het Schema staat voor vandaag. De hele komende week is leeg! 😲 De Reisleider had na het omboeken van Nieuw-Caledonië naar Vanuatu niet genoeg tijd om een nieuwe dagplanning te maken. Hij heeft nog wel een lijst met bezienswaardigheden opgesteld, waar we nu dus ter plekke maar uit moeten kiezen.

Port Vila: Veel zeesterren bij het strandje bij ons resort.

Als we bij de ontbijtzaal ons kamernummer doorgeven is al bekend dat Astrid glutenvrij brood nodig heeft, dus dat wordt voor haar gehaald. Het merendeel van het buffet kan ze gewoon eten, dus dat is geen probleem, en het brood smaakt ook nog prima. Voor het eerst hebben we een écht ontbijt en dat bevalt goed. Na het ontbijt lopen we een klein stukje langs het strand en zien meteen vele krabbetjes, verschillende soorten vissen en heel veel zeesterren. Erg leuk.

Port Vila: Er zijn veel mensen op de been vandaag.

Port Vila: Kleurrijke kleding op deze feestdag.

Port Vila: De lokale markt van Port Vila.

Port Vila: Onze wandeling door de stad.

Het is vandaag Onafhankelijkheidsdag, dus veel bedrijven zijn gesloten, mensen zijn vrij en het zal dus druk worden op de hoofdweg van en naar (en door) Port Vila. We besluiten te gaan lopen, want de stad begint op nog geen km van onze accommodatie. Hoe dichter we bij de centrale markt komen, hoe drukker het wordt. Bijna iedereen (zeg 80-90%) van de mensen is speciaal gekleed voor deze gelegenheid. De nationale kleuren geel, groen, rood en zwart komen veelvuldig voorbij in allerlei verschillende motieven. Gezinnen zijn vaak gekleed in hetzelfde dessin en zijn dus goed te herkennen. Het is een enorm fleurig geheel. Het is ook erg druk; het lijkt wel of alle 300.000 inwoners van Vanuatu hier aanwezig zijn. 😅 We nemen een kijkje op de overdekte markt waar veel lokale (en onbekende) producten verkocht worden, maar ook handwerkartikelen en kleding. Bij een restaurantje aan de waterkant nemen we een verfrissende smoothie gemaakt van de pawpaw-vrucht, ook wel prairiebanaan genoemd, maar lijkt uiterlijk meer op papaya. Erg lekker! 😋 Via een groot festivalterrein waar we nog meer uitbundig uitgedoste inwoners vinden lopen we terug naar ons appartementje voor de lunch.

We willen na de lunch onze nieuwe snorkeluitrusting (lees: full-face maskers) uitproberen, maar bij de receptie wordt het ons afgeraden dat in het water bij het strandje te doen; het water in de lagune is niet schoon. We besluiten dan maar ons witte blokkendoosje op wielen te pakken en 25 km verderop een bekende snorkelplek op te zoeken. 25 km in Nederland betekent dat je hooguit een kwartier in de auto zit, maar wij doen er bijna een uur over. Man, man, man, wat zijn de wegen hier slecht. Potholes tot wel 20 cm diep zijn eerder regel dan uitzondering. Je hoeft hier niet bang te zijn dat je wordt aangehouden als je een beetje slingert op de weg, want IEDEREEN slingert hier. En dan bedoelen we ook echt van helemaal links naar helemaal rechts op de weg, om zoveel mogelijk nog niet stukgereden asfalt te kunnen pakken. En daar zitten dan ook nog heel steile stukken tussen. Wegwijzers en verkeersborden kosten blijkbaar een vermogen, dus die zijn hier nauwelijks te vinden, navigatiesystemen weten niet waar Vanuatu ligt, dus je bent echt aangewezen op Google Maps om ergens te komen. En dat werkt dan ook prima. Maar verder gedraagt iedereen zich in het verkeer uitzonderlijk beschaafd. Geen gehaast, geen getoeter. Wil je een weg oversteken dan moet je dat gewoon doen; men stopt wel voor je.

Port Vila: Even in een paar minuten bij elkaar geraapt.

In Port Vila is het druk, maar ook op de door ons uitgekozen (afgelegen) snorkelplek is het druk. Er wordt gevoetbald, er zijn allerlei kleine standjes en er is veel volk. Maar niet op het strandje waar we naar toe willen; we zijn daar alleen. We zoeken een ondiep stukje uit om onze maskers en onderwatercamera uit te proberen, en zeker de maskers doorstaan de test glansrijk (de gemaakte foto's zijn nog niet bekeken, maar het water was onrustig en daardoor bevatte het veel zand en zo). Moest René voorheen altijd met één hand zijn snorkelbril tegen zijn gezicht duwen om proberen het water buiten te houden (wat eigenlijk bijna nooit lukte), nu heeft hij gewoon 2 handen vrij en komt er geen druppel water binnen! Plus dat je een veel breder zicht hebt. Plus dat je niet met zo'n plastieken ding in je mond zit, want je ademt gewoon door neus of mond in dat masker. Uitstekende aankoop! 👌 We zien wat visjes, maar niets spectaculairs. Het mooiste vinden we eigenlijk op het droge: schelpen in vele soorten, kleuren en maten; we maken er een compositie van voor een foto.

Opvallend vandaag is ook dat iedereen ontzettend vriendelijk is. Mannen, vrouwen, maar ook pubers zeggen je gewoon gedag, antwoorden vriendelijk als je wat vraagt en lijken alleen maar te kunnen lachen. Of zou dat zijn omdat ze vandaag een dag vrij hebben? 🤔

Port Vila: Vuurshow tijdens het diner.

's Avonds tijdens het eten krijgen we nog een vuurshow te zien op het strandje en kunnen we stellen dat we een lekker dagje gehad hebben, zo uit de losse pols. Maar we beginnen al wat plannen te maken voor de komende dagen... ☝️

Tips:

Voor alle foto's en video's (24) van vandaag: klik hier.

Terug