Inleiding

Het begint routine te worden: op de terugweg naar huis nadenken over de bestemming van volgend jaar, en na thuiskomt daar zo snel mogelijk mee beginnen. Onze thuisreis duurde in 2017 2 dagen, dus we hadden er voldoende tijd voor... 😄 We waren er al snel uit dat we in 2018 naar Australië zouden gaan. Australië is veel te groot om in één vakantie goed te kunnen bekijken, dus moesten we kiezen wáár in Australië onze voorkeur ligt. Ook dat was makkelijk: het Great Barrier Reef vonden wij een "must", en dat rif ligt voor de kust van Queensland, in het noordoosten.

Goed, de Reisleider kan aan de slag! Maar wáár moet je beginnen bij zo'n groot land? Kunnen we Uluru (Ayers Rock) in de plannen opnemen? Of andere grote bezienswaardigheden die niet in Queensland liggen? Ja, dat kan natuurlijk, maar niet zonder binnenlandse vluchten, want deze rots ligt 2000 km van de kust verwijderd. Dan toch liever in een ander jaartje terugkomen om een ander deel van dit eiland te doen. 😉 Al snel ligt de focus dus op Queensland alleen, maar ook dit district is qua oppervlakte 45x Nederland en dus te groot voor één vakantie van 4 weken. Een rondgang over TripAdvisor leert ons dat veel bezienswaardigheden in de kustregio liggen, zoals een paar mooie eilanden, het Great Barrier Reef (uiteraard) en een flink aantal Nationale Parken. Een flink aantal, want Queensland kent maar liefst 160 Nationale Parken! Het grasveld dat bij ons thuis voor de deur ligt zou in Queensland als National Park bestempeld worden... 😉 Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat als we de kust volgen van ruwweg Brisbane tot Cairns, dat we ons dan absoluut niet zullen vervelen. Er begint zich een route te vormen...

Ondertussen ontstaat de vraag hóe we willen reizen: met de camper of met een huurauto. Onze voorkeur gaat uit naar de camper, we hebben daar goede ervaringen mee. Keuken en toilet altijd bij de hand; lekker relaxed door het land toeren. Er zitten echter wel een paar haken en ogen aan, bijv. een enorm hoog bedrag aan borg (AU$ 3500, bijna € 2500) dat meteen bij aanvang van je creditcard wordt afgeschreven, en uiteraard een flink hogere huurprijs dan voor een auto. Als de Reisleider op een Australisch forum informeert naar de kwaliteit van de diverse verhuurders krijgt hij van verschillende kanten de vraag waarom we eigenlijk (met z'n tweetjes) per se met een camper willen rondtrekken. Met een huurauto ben je volgens hen veel flexibeler (je bent niet gebonden aan de soms beperkte mogelijkheden om te overnachten), een auto is makkelijker te hanteren op de niet altijd even brede wegen en waarschijnlijk ben je met een auto en hotel/AirBnB ook nog goedkoper uit. En ja, op IJsland hadden we natuurlijk ook gewoon een auto, en dat ging uitstekend… De Reisleider doet even een check naar beschikbare AirBnB’s om tot de conclusie te komen dat er hele leuke accommodaties te vinden zijn voor een redelijke prijs (in ieder geval een stuk goedkoper dan op IJsland...). We zijn om en besluiten voor de huurauto te gaan.

Altijd gedacht dat vluchten pas 11 maanden van tevoren beschikbaar komen, en voor veel maatschappijen is dat misschien ook zo, maar Singapore Airlines heeft in augustus 2017 al retourvluchten voor 2018, en nog relatief goedkoop ook, met korte overstaptijden. We wachten nog een maandje, maar er komt niets beters op ons pad, dus in september liggen begin en eind van de vakantie vast!

Ook de huurauto kan dan al gereserveerd worden, al zijn de one-way kosten voor 2018 nog niet bekend. In december blijken die voor ons nihil te zijn, dus dat valt niet tegen. We kiezen voor een SUV (Toyota RAV4) om wat hoger op de weg te liggen. Handig voor op onverharde wegen (met de ervaringen van vorig jaar in gedachten...). Als verhuurder kiezen we voor Sunny Cars, van origine een Duits bedrijf, met ook een vestiging in Nederland. Zij bieden een all-in prijs waarbij alle mogelijke extra verzekeringen (die je normaal gesproken in Australië los bij moet kopen tegen hoge kosten) inbegrepen zijn (inclusief afkoop eigen risico); slechts een borg van AU$ 200 (€ 130) moet afgedragen worden bij het ophalen van de auto. En dan is de huurprijs ook nog eens fors lager dan bij de concurrent in Australië. Uiteindelijk komt de auto "gewoon" bij Hertz vandaan...

Nu alleen de route nog. 😄 Op zich is dat deze keer niet erg moeilijk, want er loopt een lange hoofdweg tussen Brisbane en Cairns, en met behulp van TripAdvisor worden de bezienswaardigheden in de buurt van die weg opgezocht. Accommodaties (AirBnB's) zijn ruim voor handen en omdat we zoals altijd erg vroeg zijn hebben we alle keuze. In december 2017 zijn alle accommodaties geboekt en in april 2018 ook alle excursies, en is het programma, op details na, klaar; 3 maanden voor vertrek. Waarschijnlijk moeten veel mensen dan nog aan de voorbereiding van hun vakantie beginnen... 😄

Tips:

›	Onze zomer is een uitstekende tijd om naar Queensland te gaan. Hoewel het daar winter is hebben wij het met een temperatuur van tussen 22 en 29 graden (van zuid naar noord) uitermate plezierig gehad! In heuvelachtig gebied kan het frisser zijn, en 's nachts kan het in het zuiden afkoelen tot beneden de 10 graden; in het noorden blijft het 's nachts 20 graden. Zeewater was 20-21 graden in het zuiden tot 23-24 graden in het noorden. We hebben echt heel veel zon gehad, 2 ochtenden met wat regen en 1 bewolkte dag. En weinig wind. Ideaal!
›	De complete route: De complete route die wij met onze eigen auto afgelegd hebben; derde deel. De complete route: De complete route die wij met onze eigen auto afgelegd hebben; tweede deel. De complete route: De complete route die wij met onze eigen auto afgelegd hebben; eerste deel. De totale route van deze reis is te vinden op deze 3 kaartjes. Een speciale vermelding voor de tolwegen rondom Brisbane. Eigenlijk heb je als buitenlander die een auto huurt geen mogelijkheden om tol ter plekke af te rekenen. De beste optie was om de verhuurder (Hertz) achteraf de tol te laten verrekenen, waarbij dan een flink bedrag als administratiekosten doorberekend wordt.
›	Australiërs rijden ontzettend gedisciplineerd! Is de maximum snelheid 60 km/u, dan rijdt iedereen 60. Is die 110, dan rijdt iedereen 110. Althans, dat probeert men; zwaar verkeer zal dat bergop niet halen. Bij scholen geldt op bepaalde tijden een maximum snelheid van 40 km/u, aangegeven met borden en knipperlichten. Je ziet iedereen op de rem trappen en echt met 40 km/u doorrijden. Komt wellicht door de forse boetes die op overtredingen staan (met bijbehorende "strafpunten" op je rijbewijs). Zet op doorgaande wegen de cruise control aan en je rijdt heel ontspannen, ook al rijden ze links... Het enige waar je rekening mee moet houden is dat de bedieningsinstrumenten aan je stuur óók omgedraaid zitten. De bediening voor de richtingaanwijzer zit dus rechts en die van de ruitenwisser links. Dat is in Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland niet zo. Dat is een paar dagen wennen... 😉
›	Wij vonden de prijzen over het algemeen vergelijkbaar met die in Nederland. Alcoholische dranken zijn iets duurder; benzine met € 1 per liter een stuk goedkoper. Bedienend personeel in restaurants (maar ook een gids bij een excursie) verwacht geen fooi; dit is al bij de prijs inbegrepen. Je ziet dan ook veel restaurants waar je eerst moet bestellen en betalen bij de balie, waarna het eten naar je tafel gebracht wordt. Als je klaar bent kan je dus gewoon weglopen. Erg handig.
›	Ook om rekening mee te houden: het is winter in Australië. Dat houdt in dat de dagen korter zijn dan we gewend zijn in juli/augustus. Rond 18:00 uur gaat de zon onder, dus je hebt minder tijd om iets te "zien".
›	Niet onbelangrijk: onze ABNAMRO betaalpas werd NIET geaccepteerd bij betaalautomaten. Waar dan ook. Je kan er wel geld mee pinnen bij een ATM, maar verder hebben we alles cash moeten betalen. Met creditcard (ook van ABNAMRO) kan je wel betalen, maar dat is een stuk duurder. Een medewerker van een warenhuis legde uit dat ze in Australië een ander systeem zijn gaan gebruiken, en de passen met Maestro-logo kunnen daarop (nog?) niet gebruikt worden.

Terug