03: De provincie Agder

Schema voor zaterdag 17 juli 2021:

17-07-2021: De route van vandaag.

Kristiansand: Kunst in Kristiansand.

Kristiansand: Het oudste houten huisje van de stad, uit 1855.

Kristiansand: Wandelkaartje Kristiansand (stops 20-22 hebben we gisteren al gedaan).

Hadden we al gezegd dat we op de 12e verdieping zaten? Op de 13e, boven ons hoofd dus, zit de Sky Bar, en op vrijdag wordt daar vrolijk muziek gedraaid tot 1 uur 's nachts. Het gedreun van de bas is goed hoorbaar op onze kamer als het buiten stil is. Tel daarbij het indringende gezoem van de liften als die in gebruik zijn (blijkbaar zitten we dicht bij de motor) en om 11 uur gaan slapen wordt dan half 2... 😫 Dan denk je: we staan gewoon wat later op, maar vanwege corona is de capaciteit van de ontbijtzaal gehalveerd en moet er in 2 ploegen gegeten worden. De 2e shift zat al vol, dus wij moeten tussen 6:30 en 7:45 uur ontbijten. Nog vóór we een stap buiten gezet hebben liggen we al ruim voor op Het Schema, maar uitgerust zijn we niet.

Kristiansand is de hoofdstad van de provincie Agder, en is met 110.000 inwoners de 5e stad van Noorwegen. De binnenstad (Kvadraturen), waarbinnen ook ons hotel ligt, is ruwweg 1 bij 1 km. Na het ontbijt trekken we de binnenstad in voor een ochtendwandeling van iets meer dan een uurtje. Er is nagenoeg niemand op straat (het is natuurlijk ook zaterdag, dus weinig werkvolk). Pas om half 9 komt er enige beweging in het stadje. Hoewel het met 18-19 graden nog lekker fris is liggen er al een paar mensen aan het kleine strandje. De oude binnenstad van Kristiansand bestaat uit houten huisjes uit de 19e eeuw die voornamelijk wit geschilderd zijn. De meeste winkeltjes zijn op dit vroege uur nog gesloten; na de onrustige nacht is het wel even fijn in alle rust door dit stadje te kunnen lopen.

Agder: Reiårsfossen, de eerste waterval van de vakantie (en er zouden er nog vele volgen...).

Tegen tienen stappen we in ons ijzeren ros om de eerste "echte" kilometers in Noorwegen te maken. De wegen zijn verlaten, er is echt weinig verkeer en ondanks het bochtige en heuvelachtige (en mooie) landschap kunnen we de cruise control vaak gebruiken, en dat rijdt heerlijk rustig. De maximum toegestane snelheid in deze streken is 80 km/u en dat is hard zat op deze wegen. Na een kleine 2 uur stoppen we op een parkeerplaats om de eerste waterval te bekijken. Als we stoppen zegt Astrid, dat hier helemaal geen waterval te zien is, maar als ze door een ander raampje kijkt lijkt er toch eentje van 180 m hoog te zijn... ongeduldig... 😉 Volgens De Reisleider moet je vlakbij de onderkant van de waterval kunnen komen, maar op driekwart van het paadje haakt Astrid af, want het is wel een erg smal paadje met veel grote takken en stenen. Ze wil haar enkels nog niet breken bij de eerste bezienswaardigheid. Valt iets voor te zeggen, maar René gaat toch nog even verder en kan de hele waterval op de foto zetten.

Aan deze waterval (Reiårsfossen) zit, zoals bij veel bezienswaardigheden in Noorwegen, een legende verbonden. De zoon (Reiår) van een werkman was verliefd geworden op een boerenmeisje in Ose. De boer stelde de eis dat de jongen eerst 3x over de top van de waterval moest rijden om de hand van zijn dochter te kunnen krijgen. Dat lukte Reiår, maar uit blijdschap over zijn op handen zijnde huwelijk wilde hij dat nog een vierde keer doen. Echter, deze keer vielen paard en man en beide vonden de dood. De waterval is sindsdien naar de jongen vernoemd.

Agder: Staafkerkje van Eidsborg.

Agder: Prachtige lunchplek, lekker in het zonnetje. Hier kunnen we wel aan wennen. 😎

Rond lunchtijd zijn we bij een plek in de rivier Rjukande, waar grote stenen plateau's liggen waar hier en daar water over stroomt. Prima picknickplek en we zijn dan ook niet de enigen hier. Na een korte stop bij een wat minder aansprekende waterval (Edlandsfossen) stoppen we even bij het oude staafkerkje van Eidsborg, gebouwd rond 1250-1300. Over staafkerken later meer, want over een paar dagen zien we er nog een paar. Deze is helaas alleen met een gids te bezichtigen en die is net begonnen aan zijn tour, dus de binnenkant zien we niet.

Omdat we vanavond moeten laden bellen we naar het hotel om een van de vier daar aanwezige laadpalen te reserveren, maar daar doen ze niet aan. First come, first served. Ons hotel ligt op een berg, maar beneden in het dal kan ook geladen worden. Als we daar zijn zijn alle palen echter bezet. Omdat we allebei dringend een toilet nodig hebben nemen we de gok en rijden de 14 km door naar ons hotel. Helaas, alle palen zijn bezet. Dit zijn echter langzame laders, dus die auto's blijven daar de hele nacht staan. Dan toch maar weer die berg af... Gelukkig is er nu wel een plekje, en terwijl de auto zich volslurpt, doen wij dat ook in een plaatselijk restaurantje. Althans, dat is de bedoeling, want na een uur wachten hebben we nog niets. René loopt snel terug naar de auto om die weg te halen, zodat een ander kan laden (er staan er 2 te wachten) en als hij terugkomt kan er eindelijk gegeten worden.

Tips:

Voor alle foto's en video's (16) van vandaag: klik hier.

Terug