04: Paracas & Huacachina

Schema voor zaterdag 29 juli:

29-07-2023: De route van onze accommodatie naar de haven van Paracas en terug, en daarna naar Huacachina.

Helaas was onze nachtrust afgelopen nacht inderdaad minimaal. De herrie in het hotel hield tot 3:30 uur aan. 😣 Wel af en toe geslapen, maar niet veel dus. Maar we moeten verder... 😅 Om 7:30 uur staat Alberto voor de deur. Net als gisteren moeten we te vroeg weg om te kunnen ontbijten, maar het "breakfast to go" dat we vandaag meekrijgen is een stuk beter dan dat van gisteren. Alberto brengt ons naar de haven van Paracas waar een paar duizend mensen ons al op staan te wachten... Allemaal om hetzelfde te doen: een boottocht naar de Ballestaseilanden, aka de poor-man's Galápagos, speciaal voor deze gelegenheid (het weekend van O'dag) ingekort van twee uur tot anderhalf uur, om maar zoveel mogelijk mensen daarheen te kunnen krijgen (lees: om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen, want de excursie is dan wel korter, maar niet goedkoper). Het is dus heel erg druk in de haven, maar gelukkig weet Alberto precies waar we moeten zijn, regelt het betalen van de havengelden, brengt ons naar de juiste plek en vertelt op wie we moeten letten. Top! Binnen 10 minuten zitten we op een boot. 👍

Ballestaseilanden: La Candelabro.

Paracas: De drukte in de haven.

Met een propvolle boot razen we met 45 km/u over het water. Eerst zien we La Candelabro, een geoglief (vergelijkbaar met de lijnen van Nazca) van 2100 jaar oud die een kruising lijkt te zijn van een cactus en een kandelaar. De exacte reden waarom die 170 meter lange tekening gemaakt is is nog steeds onduidelijk. Mogelijk heeft het als baken gediend voor schepen, want de tekening is tot 19 km uit de kust te zien. Doordat er hier nauwelijks regen valt én doordat de wind van achter de helling komt kan deze tekening zo lang blijven bestaan. Dat zou hij in Nederland geen dag volgehouden hebben... 😁

Ballestaseilanden: Een kolonie zeeleeuwen.

Ballestaseilanden: Roodnekgieren.

Ballestaseilanden: Een mooi doorkijkje zo.

Ballestaseilanden: De enige Humboldt pinguïns die we vandaag zien.

We racen door naar een groep wild uitziende eilanden, met veel grillige vormen en natuurlijke bogen. We zien heel veel zeeleeuwen, vele soorten vogels en welgeteld 2 Humboldt pinguïns. Na een half uurtje kriskras tussen de eilanden en rotsen door gevaren te hebben en veel te veel foto's gemaakt te hebben scheuren we weer terug naar de haven, om de boot zo snel mogelijk van een nieuwe lading toeristen te kunnen voorzien.

Weer aan wal vragen we Alberto, die ons weer die kilometer naar het hotel moet brengen, ons te helpen bij het pinnen van cashgeld, want dat lukte gisteren niet. Van de 3 pinautomaten die er in Paracas zouden moeten zijn blijkt de eerste niet meer te bestaan, de tweede het helemaal niet te doen, en de derde blijkt ons Maestro logo niet te accepteren. Geen nood. Alberto pint zelf, zoekt de huidige koers van de euro op, en wij kunnen bij hem wisselen tegen een betere koers dan we bij een pinautomaat zouden krijgen, want Alberto rekent geen kosten. 👌

Paracas: We doen een wandelingetje in de buurt.

We hebben nog een paar uur "vrij" voor we worden opgehaald om naar de volgende bestemming gebracht te worden. We lopen via het strand terug naar het stadje, gooien er nog een ceviche en een pisco sour tegenaan, lopen een rondje (door een redelijk troosteloos gebied) en dan staat Wilson klaar om ons naar Huacachina te rijden. Die rit, door wederom droog en dor landschap, verloopt spoedig tot 4 km voor het eindpunt. We worden tegengehouden door de verkeerspolitie die niemand door wil laten, omdat het veel te druk is in Huacachina en het verkeer volledig vastloopt. Met onze reserveringsbevestiging in de hand en met een hoop niet zo vriendelijk klinkende Spaanse woorden van Wilson mogen we na een kwartiertje toch doorrijden. In de file naar ons hotel. De receptioniste heeft nog even moeite om onze reservering te vinden in het systeem; Wilson wacht geduldig tot we de sleutel van onze kamer ook echt hebben. Heel netjes.

Huacachina: Een oase in de woestijn.

Huacachina is een oase in de woestijn. Het ligt dicht bij de grotere stad Ica en is ontstaan doordat hier ondergrondse waterstromen bij elkaar komen. Het is omringd door hoge zandduinen waar vandaan het aanschouwen van de zonsondergang een topattractie schijnt te zijn. De oase heeft maar 1 toegangsweg, vandaar de overspannen houding van de verkeerspolitie, waarschijnlijk bang om tot het einde van de avond de verkeerschaos te moeten oplossen.

Huacachina: Met z'n allen wachten tot de zon onder gaat.

Huacachina: De weg naar boven.

Huacachina: Zo is de hele oase goed te zien.

Huacachina: Het wandelingetje over de zandheuvel.

Nadat we de koffers in onze kamer gedumpt hebben lopen we een rondje om de oase. Het is ook hier erg druk. Jan en alleman wil ons in een buggy hebben om over de duinen te scheuren en om te zandboarden, maar dat hebben we in Nederland al afgeslagen, om geen risico te lopen op een volgend hoofdtrauma bij Astrid. 😬 De temperatuur loopt op tot 28 graden en je waant je aan het strand. Maar dan midden in een woestijn... We drinken nog rustig wat bij ons hotel en wachten tot het tijd is om de heuvel te beklimmen. Om 16:45 beginnen we aan de klim naar het topje van de grootste zandheuvel in de buurt. Over een lengte van 600 meter moeten we 130 meter klimmen door los zand. Twee stappen vooruit, één achteruit zeg maar. 😅 Na 20 minuten klauteren staan we boven. Het uitzicht rondom is geweldig, dus het maakt ons niets uit dat we nog 3 kwartier moeten wachten tot de zon ondergaat. We gaan erbij zitten (net als vele anderen) en genieten van het uitzicht. De ondergaande zon zorgt voor mooie plaatjes. Als hij eenmaal onder is koelt het wel snel af. Terug naar het hotel is een soort vrije val van de heuvel af. Na 10 minuten staan we onze schoenen leeg te gooien, waar dan ook weer een heuveltje uitkomt... Nog even een pizza eten in het "dorp", een pisco sour-tje erbij, en dan is het wel weer mooi geweest. Mooi dagje vandaag. 👌

Op de kamer pakt Astrid haar rust en werkt De Reisleider zijn administratie bij. Het hoofdkantoor appt dat we morgen om 9:15 uur worden opgehaald om ons naar het busstation in Ica te brengen, maar dat is veel te vroeg. De bus vanuit Ica vertrekt dit jaar twee en een half uur later dan vorige jaren (dat was De Reisleider al opgevallen), maar het hoofdkantoor heeft de oude tijd nog in het systeem staan. We verzetten het ophaalmoment naar 11:30 uur. Lekker rustig aan doen morgenochtend! Rond 21 uur komt van een hotel verderop een denderende beat binnen... 😫 Dag 2 van de festiviteiten vangt aan. Dat wordt weer gezellig vannacht...

Tips:

Voor alle foto's en video's (47) van vandaag: klik hier.

Terug