09: Colca Canyon

Schema voor donderdag 3 augustus:

03-08-2023: Met de minibus van Arequipa naar Colca Canyon.

Arequipa: Mooi kaartje van de route naar de Colca Canyon in de ontbijtzaal van Casona Solar.

Na wederom een goede nachtrust staan we om 6 uur op, omdat we om half 8 opgehaald (kunnen, het blijft Peru) worden voor een groepsexcursie naar de Colca Canyon. We moeten de koffers en rugzakken handig inpakken én willen ook nog even ontbijten. Dát wordt nog een uitdaging, want hoewel er aangegeven staat dat je vanaf 7 uur kan ontbijten, verwachten ze blijkbaar niemand op dat tijdstip, dus wordt er driftig heen en weer gerend om ons iets eetbaars te kunnen geven. 😄 Gelukkig zijn we precies om half 8 klaar. En zowaar, onze gids staat óók om half 8 klaar! We zijn de eersten van in totaal 14 passagiers die opgehaald moeten worden. Met chauffeur en gids zijn daarmee alle plekken in het minibusje bezet. Iets over achten vertrekken we dan echt.

Onderweg: Uitzicht op vulkaan Chachani (6075 m).

We gaan de Andes in en dat is niet zomaar een gebergte. Meerdere bergen van meer dan 6000 m liggen hier. Aan de rand van Arequipa hebben we een eerste stop waar we min of meer verplicht naar het toilet moeten, want de komende 2 uur krijgen we die kans niet. Ook kunnen we hier allerlei etenswaren kopen waar coca in verwerkt is (zelfs snoepjes), goed tegen hoogteziekte. Gisteren hebben we van onze behulpzame receptioniste/eigenaresse het advies gekregen om om de ongeveer 15 minuten wat te drinken, maar niet veel. Zo went het lichaam aan het water en vloeit het dat niet meteen af naar de blaas. Veel water drinken gedurende de tijd dat je op hoogte bent is essentieel om te proberen hoogteziekte te vermijden (door de hoogte versnelt de ademhaling waardoor je meer vocht verliest dan op zeeniveau). Neem daarbij ook producten met coca, suiker en zout. Geen garantie, maar het helpt wel, en cocathee is gewoon goed te drinken. En wie zouden wij zijn om de lokale bevolking niet te geloven? ☝ Als we Arequipa uitrijden zien we aan de rechterkant de vulkanen El Misti (5825 m), Chachani (6075 m) en Pichu Pichu (5720 m), stuk voor stuk joekels van bergen. De omgeving is prachtig. De gids wijst ons op een berg aan de linkerkant van de bus, waar rook uitkomt. Deze vulkaan is onlangs actief geworden, maar hij staat best ver weg.

Onderweg: Een "gedomesticeerde" lama.

Onderweg: Een groepje vicuña's (ze staan verder weg dan het lijkt).

Op ongeveer 4000 m hoogte hebben we een stop (B) op een vlakte waar veel vicuña's lopen. De vicuña is vrij zeldzaam en is het kleinere, zeg maar kleinste broertje van de lama. Uitkijkend over de hoogvlakte heb je niet het idee dat je 4000 m hoog staat! Na een thee- en toiletstop (C), waar we dit keer Inkathee drinken (waar meerdere soorten bladeren, waaronder coca, in zitten) stoppen we ook nog even bij een lama- en alpacaboerderij (D), maar de beesten hier zijn van een boer en dus mensen gewend. Je kan ze gewoon aaien en vragen hoe het met ze gaat. Later zien we nog vele andere lama's, alpaca's, vicuña's en guanaco's, allemaal min of meer familie van elkaar en nu wel in het wild. Maar we hebben geen tijd om te stoppen, dus een praatje zit er niet in. 😉

Onderweg: Uitzicht op de Ampato (6288 m) op het hoogste punt van de weg (4910 m).

Het hoogste punt ligt op 4910 meter (E) met een prachtig uitzicht op de vulkaan Ampato (6288 m, waar Juanita gevonden is). De ijle lucht is hier goed merkbaar; even te veel inspanning (een paar treden op op "normale" snelheid) en je staat te hijgen. Hoogteziekte kan zicht echter nog niet manifesteren, want dat komt pas opzetten na 8-12 uur op hoogte. Het is fris, maar we lopen nog steeds met korte mouwen rond, anders dan onze Peruaanse lotgenoten, die net doen of de poolwinter is ingevallen. 😎

Onderweg: Vlak voor Chivay hebben we een mooi uitzicht op het stadje.

We dalen daarna af naar Chivay, dat op ongeveer 3600 m hoogte ligt, waar ook ons hotel van vanavond ligt, en waar we nu even gaan lunchen (F), want de dag is nog niet voorbij. Chivay is de grootste plaats in de Colca Canyon, al is het met zijn 5000 inwoners eigenlijk niet meer dan een dorp. De Colca Canyon is een kloof waar het riviertje Colca doorheen stroomt (dát is geen verrassing 😁). Met een diepte van 1000-2000 m is het een van de diepste canyons ter wereld (dieper dan de Grand Canyon). Hij is 70 km lang. De Colca vallei is een kleurrijk gebied met pittoreske dorpjes. De lokale bevolking houdt zich nog aan de oude tradities en leefwijze en maakt gebruik van landbouwterrassen. De naam "colca" is afgeleid van de gaten die in de kloof te zien zijn. Deze gaten werden colca’s genoemd en werden al vóór de tijd van de Inca’s gebruikt om voedsel in te bewaren voor slechtere tijden, zoals aardappelen en ander voedsel dat langer mee kan. Ze werden ook gebruikt als graven voor belangrijke mensen. Lijkt me toch goed opletten dat je een en ander niet met elkaar verwart als je honger hebt... 😎 De lunch zelf overigens, is matig. Busladingen vol worden in een restaurant geduwd (er zijn er meerdere en ze werken allemaal op dezelfde manier). Er is alleen een buffet met warme gerechten (van matige kwaliteit) en wat desserts (die wat beter zijn), en je moet er relatief nog veel voor betalen. Wij hebben eigenlijk aan een broodje genoeg, maar dat kunnen we niet krijgen, dus eten we maar wat mee.

Colca Canyon: Een bijzondere plek.

Colca Canyon: Relaxen in de warmwaterbasins van Chacapi.

Na de lunch gaan we niet naar het hotel, maar rijden we door naar de warmwaterbronnen van Chacapi. Daar hadden we niet op gerekend, dus moeten we midden op straat onze koffers "openbreken" om onze zwemkleding te zoeken. 😅 Snel omkleden in een oud stenen pashokje en dan kunnen we even een uurtje relaxen in een van de warmwaterbasins. De locatie waar we zijn is echter wel prachtig zo tussen de bergen in een kloof. Op meerdere plekken in de kloof zijn basins gebouwd die gevoed worden door ondergronds water, verhit door de naburige vulkanen. Liepen we in IJsland nog leeg als we naar een warmwaterbron wilden, hier mogen we voor € 3,75 naar binnen! Liggen we dus op ruim 3300 m hoogte lekker even bij te komen in een warm bad.

Colca Canyon: De band.

Colca Canyon: Plaza de Armas van Chivay als het donker is.

Na de bronnen worden we bij ons hotel afgezet en hebben we een paar uurtjes vrij. Astrid heeft een stevige hoofdpijn, maar eigenlijk kan dat (nog) geen hoogteziekte zijn. Mogelijk wel de drukke dag en het, toch wel, gehaast. Om 19 uur lopen we naar het, hoe kan het ook anders, Plaza de Armas, en sluiten we aan bij een diner met zang en dans. Dat blijkt een foute keuze te zijn... Het eten is uitermate matig, de bediening ronduit slecht en het is binnen steenkoud (Peruanen zitten dan ook met winterjas en bontmuts aan tafel). De muziek en dans zijn dan wel typisch Peruaans, maar herkenbare melodieën zitten er voor ons niet tussen. We praten wat met een Portugees stel uit onze groep, maar we houden het voortijdig voor gezien. Als we om 21 uur teruglopen naar ons hotel is het hooguit 2-3 graden. Tsja, dat heb je hoog in de bergen (en in de winter). Op onze kamer is het niet veel warmer, maar gelukkig hebben we elektrische dekens én een elektrisch kacheltje. Die hebben we echt we nodig! 🥶

Hoe staat het nu met ons? Afgezien van de hoofdpijn gaat het met Astrid eigenlijk best wel goed. De darmklachten lijken nu toch echt wel voorbij, dus BergSgeitje wordt weer gewoon Berggeitje. René heeft eigenlijk geen last van de hoogte, behalve wat kortademigheid bij inspanning (en dat is gewoon lopen op deze hoogte ook al). Licht dat aan de pillen, of hoort hij dan tóch bij het sterke geslacht? We zullen het nooit weten... 😉 Wel is hij nog steeds een slijmbal, dus hij blijft nog even De Reislijder.

Tips:

Voor alle foto's en video's (33) van vandaag: klik hier.

Terug