13: Busrit Puno - Cuzco

Schema voor maandag 7 augustus:

07-08-2023: De route van het busstation naar ons hotel.

07-08-2023: De toeristische busrit van Puno naar Cuzco.

Het is weer een vroegertje vandaag 🙄; als we om 5:40 uur beneden komen is alles nog donker, maar precies 5 minuten later gaat het licht aan en kunnen we, zij het ietwat beperkt, ontbijten. Dat is toch wel fijn. Om 6:15 uur staat de pick-up voor het hotel. Die brengt ons naar het busstation van Mer, en daar stappen we over op een grote toeristenbus die ons in 10-11 uur naar Cuzco moet brengen. We hebben gereserveerde zitplaatsen, maar omdat er maar 15 man meegaat en er 45 zitplaatsen zijn, mogen we zitten waar we willen. We nemen ons intrek op een rij van 4 met grote ramen en hebben dus een prima uitzicht onderweg. Samen met nog 3 meereizende landgenoten verklaren we het achterste gedeelte van de bus tot Nederlands grondgebied. 😎

Pucara: Een van de eeuwenoude beelden in het museum.

Stipt om 7 uur vertrekken we. Na ongeveer 2 uur is de eerste stop bij het archeologische museum van Pucara, met 3000 jaar historie aan beeldhouwwerken en aardewerk. We hebben een goed Engels sprekende gids aan boord die nogal spiritueel/wetenschappelijk is ingesteld. Ze heeft vroeger zelf veel onderzoek gedaan naar de oude culturen en weet heel veel te vertellen over hoe men vroeger al dacht over de verbondenheid van geest en lichaam. Ze praat erg veel, zowel in het Spaans als in het Engels, en de aandacht wil nog wel eens verslappen bij René, die soms liever uit het raam kijkt om te genieten van de omgeving.

Onderweg: Eucalyptusbomen.

La Raya: Verkopers op ruim 4300 m hoogte.

Volgende stop is op het hoogste punt van de weg (C), op 4335 m hoogte. De bergen om ons heen gaan ver over de 5000 m heen. Als we uitstappen worden we "belaagd" door een aantal vrouwen die hun waar willen verkopen. René wordt volgehangen met sjaals. Echt mooi spul van alpacawol, maar onze koffers zitten al vol. De onderbroeken van Astrid hebben al plaats moeten maken voor de truien van René. Ssstt, niet verder vertellen, want Astrid weet dit nog niet... 😇 Achteraf hebben we een beetje spijt dat we hier niets gekocht hebben, want hoe meer we dalen, hoe meer de prijs stijgt (iets van omgekeerd evenredig... 😀). We rijden nu door een gebied waar we hier en daar groepjes eucalyptusbomen zien. Die komen hier niet van nature voor, maar zijn geplant "om toch iets met het land te doen". De stukken grond zijn veelal geërfd, maar veel erfgenamen zijn inmiddels verhuisd naar grotere steden. Eucalyptusbomen hebben weinig onderhoud nodig en leveren relatief veel geld op, maar ze verbruiken erg veel water. En dat is dan weer niet zo goed voor de omgeving.

Raqch’i: De vele ronde opslagplaatsen.

Raqch’i: Indrukwekkend gebied. Jammer dat er zoveel verwoest is.

Raqch’i: Oude Incaplaats. Het onderste gedeelte is typisch Incastijl; daarboven is eigenlijk ouder. 🤷‍♂️

Na een dit keer goede buffetlunch (in een restaurant dat ook van Mer lijkt te zijn) is de volgende halte de zeer interessante Wiracocha tempel (E), een oude Inca nederzetting van maar liefst 11 km2 op 3480 m hoogte, die nog niet geheel opgegraven is. In het oog springend zijn de restanten van de 15 m hoge middenmuur van de hoofdtempel en de restanten van de tot dusver 157 (van de meer dan 220) identieke uitgegraven cirkelvormige gebouwen, die zowel als verblijf als opslag gediend kunnen hebben. Het bijzondere en mysterieuze aan dit gebied is dat men bovenop de Incastructuren de bouwstijl heeft gevonden van pre-Inca culturen. Men heeft nog geen idee hoe dat ontstaan is.

Andahuaylilla: Foto van een bord dat naast de kerk staat.

Andahuaylilla: De kerk van buiten.

Laatste stop voor Cuzco is bij Andahuaylillas Church (3093 m). Een rijk gedecoreerde kerk uit het einde van de 16e eeuw. Binnen mogen geen foto's gemaakt worden, dus dan maar een foto van een foto die buiten te zien is. Binnenin een en al pracht en praal, tegen het kitscherige aan, maar wel heel bijzonder. Ook het ernaast gelegen museumpje wordt met een bezoek vereerd.

Cuzco: De binnenplaats van Hotel Antigua in de wijk San Blas.

Ook weer op schema komen we om 17:30 uur aan in Cuzco . We worden weer opgewacht door een chauffeur én een mannetje van South America Planet, een partnerorganisatie van Go Local. Dirk (uit Lima) is eigenaar van SAP, dus die organisatie kennen we al. Onderweg naar het hotel krijgen we alvast een briefing. Die briefing gaat in het hotel verder; we krijgen de nodige tips, kaartjes van de omgeving + de tickets die we de komende dagen nodig hebben. Weer top geregeld! Speciaal voor Cuzco (we zijn bijna halverwege de reis) hebben we voor een hotel uit een luxere categorie gekozen met het idee dat we onszelf dan even in de watten kunnen leggen voor we verder trekken. Niet dat de andere hotels slecht waren. Integendeel, het waren stuk voor stuk prima hotels. Maar deze is nog net even beter... 😉 We zien en horen meteen het verschil. Al het personeel, van de bagagedrager tot het restaurantpersoneel, spreekt goed Engels. Als we op onze kamer komen merken we dat buiten, een verdieping lager, een fonteintje aan de muur hangt. We zijn inmiddels allergisch geworden voor lawaai in hotels, dus vragen we de receptie of dat ding de hele nacht moet blijven werken. Hij wordt meteen uitgezet. 🙏

De verschillende stops op deze toch wel lange dag maken dat het helemaal niet zo lang voelt. Maximaal 2 uur rijden en we kunnen de bus weer even uit. Dat we door de Andes rijden maakt de rit ook nog eens erg mooi, dus we vervelen ons geen moment! 👌 Cuzco ligt op 3400 m, dus een paar honderd meter lager dan Puno en het Titicacameer.

Nu we een flink aantal km's hebben afgelegd op Peruviaanse wegen vallen wat zaken op. Het wegdek is, zeker op secundaire wegen, voor een groot gedeelte gemaakt van Emmentaler asfalt. Daar waar het wegdek wel goed is zijn er voldoende verkeersdrempels die flink doorrijden bemoeilijken. De gemiddelde snelheid ligt dus laag, want een verkeersdrempel in Peru is bijna een berg van de 1e categorie. Rij je daar harder dan stapvoets overheen, dan vind je je voertuig terug bovenin de volgende boom. Zo'n drempel is ook meteen een mooie gelegenheid voor straatverkopers, want iedereen moet toch afremmen. Wij leren (in Nederland) bij het autorijden dat je voorrang verleend moet worden en dat je dat niet mag nemen. Nou, niet in Peru! Iedere weggebruiker doet alsof hij alleenheerser is. Bij elke kruizing geldt het recht van de sterkste. Gewoon je auto die kruizing opgooien, en alleen pas op het allerlaatste moment remmen als blijkt dat de ander, die eigenlijk voorrang heeft precies zo denkt als jij. Pure bluf en intimidatie, maar blijkbaar werkt het hier, want we hebben nog geen aanrijding gezien. 🤷‍♂️

De darmen van Astrid zijn helemaal tot rust gekomen, en dat moet ook wel, want ze lijkt de schade van de eerste week aardig in te halen aan tafel... Wel af en toe hoofdpijn, vandaag een stuk minder, maar geen hoogteziekte. De ijle lucht kan er nog wel voor zorgen dat we naar adem moeten happen, maar dat komt omdat wij, domme Nederlanders, af en toe nog steeds denken dat we alles in hetzelfde tempo moeten lopen dat we thuis ook doen. Automatisme. Wordt meteen afgestraft. De longen van René zijn nagenoeg schoon, de neus niet. We denken nu dat dat 2 oorzaken heeft: de droge lucht, die zorgt voor schade aan de slijmvliezen, en een allergische reactie op het vele, vele stof dat we tegenkomen. Alles is droog en dor, en René is allergisch voor stof. 🤧 We horen heel veel mensen niezen en snuiten.

Tips:

Voor alle foto's en video's (32) van vandaag: klik hier.

Terug