10: Colca Canyon

Schema voor vrijdag 4 augustus:

04-08-2023: Van Chivay naar Puno.

04-08-2023: De route door de Colca Canyon.

Colca Canyon: De rokende vulkaan Sabancaya.

Het is vannacht erg koud geweest, maar dankzij een elektrisch kacheltje op de kamer en dikke dekens merken we er weinig van. Als we om half 6 opstaan is het -3 graden buiten. Bij het ontbijt zien we het Nederlandse echtpaar weer (vierde keer nu) die we voor het eerst in de nachtbus naar Arequipa tegenkwamen. Grappig te zien dat bijna iedereen inderdaad hetzelfde rondje doet. Zij blijven alleen nog een dag extra in de Colca Canyon, dus hierna zien we ze niet meer. We vullen onze thermosfles met cocathee en pakken onze spulletjes in; om 6:45 staats gids Adrian weer voor ons klaar voor nog een halve dag Colca Canyon.

Colca Canyon: Een vrouwtjescondor (witte onderkant).

Colca Canyon: De wandeling langs de canyon.

Colca Canyon: Een van de vergezichten vanaf de rand van de canyon.

We gaan op weg naar het op 3900 m hoogte gelegen Mirador Cruz del Condor, waar vroeg in de ochtend condors te zien moeten zijn op zoek naar eten. Maar onderweg is er nog tijd voor een paar stops. Allereerst is dat in Yanque, een dorpje vlak bij Chivay. Op dit vroege uur is er al volop bedrijvigheid in dit dorp; op het centrale plein voeren kinderen een traditionele dansvoorstelling op. Let wel, het is net 7 uur geweest! 😲 We hebben ook nog tijd om de door aardbevingen beschadigde kerk van het dorp te bekijken en dan gaan we snel door. De weg volgt nu de canyon. We hebben continu zicht op de kloof met de vele pre-Incaterassen die er gebouwd zijn. Met een strakblauwe hemel (en een zonnetje) is het een prachtig gezicht. We stoppen nog een keertje bij een uitzichtpunt om even in alle rust van het uitzicht te kunnen genieten. Er zijn vele uitzichtpunten langs de weg en overal vind je verkopers van kleding, sieraden en voedsel. Gelukkig is onze ervaring tot dusver dat die verkopers hier in Peru niet "aggressief" zijn; als je één keertje zegt geen interesse te hebben laten ze je verder met rust. Dat is in andere landen nog wel eens anders. Zo'n anderhalve km vóór Mirador Cruz del Condor krijgen we de optie om het laatste stuk langs de kloof te lopen in plaats van met de bus te gaan. Bijna iedereen doet dat; wij natuurlijk ook. Het voetpad loopt nog dichter langs de rand van de canyon en geeft een nog beter zicht. Er groeien hier veel cactussen en dat is ook best een bijzonder gezicht. Maar het gaat natuurlijk om de condors; we zien ze in de verte al vliegen. Als we bij het grote uitkijkpunt zelf zijn worden we volop beloond; we zien continu condors vliegen. We nemen video's en foto's tot er rook uit onze toestellen komt, zonder te weten of we geslaagd zijn in onze opzet, want het is in de felle zon moeilijk te zien of we raak schieten. Achteraf kunnen we stellen dat er best goede foto's tussen zitten. En ook een hoop mindere. 😅 Overigens zijn we niet de enigen hier; er staan vele busjes op de parkeerplaats die honderden mensen meegebracht hebben.

Voor de geïnteresseerden: de Andescondor is in feite een gier. Maar wel eentje met het grootste vleugeloppervlak van alle vliegende vogels. Met een spanwijdte van 2,70-3,20 m en een lengte van ongeveer 1,30 m is het een indrukwekkende verschijning. Een condor moet soms meer dan 200 km vliegen om aan voedsel te komen, dat voornamelijk uit kadavers van grote zoogdieren bestaat. Het leefgebied van de condor ligt tussen 3000 en 5000 m hoogte, dus we zijn hier op de juiste plaats. Volgens schattingen leven er nog maar ongeveer 6700 condors, en dat aantal staat onder druk. De Andescondor wordt als "bijna bedreigd" beschouwd. In het wild kan een condor 50 jaar worden; in gevangenschap staat het record op 79 jaar.

Onderweg: Lagune Lagunillas, een mooi meer op grote hoogte (4250 m).

Colca Canyon: Yareta, een mosachtig plantje dat alleen voorkomt tussen 3200 en 5200 m hoogte.

Colca Canyon: Overal cactussen.

Colca Canyon: Het is een prachtig natuurgebied.

Op weg terug naar Chivay doen we nog diverse uitkijkpunten aan én een dorpje, Maca. Daar worden onder andere cactusvruchten verkocht. We proberen er eentje (de zoete versie) en die is erg lekker. Zonder de stekels dan. 😁 Ook de kerk hier vertoont beschadigingen als gevolg van aardbevingen; we mogen er dan ook niet in. Vlak voor Chivay worden we weer zo'n buffetrestaurant ingeduwd, maar we hebben geen zin in het buffet, nemen alleen een kop cocathee, en gaan dan buiten een stukje lopen. In het centrum worden wij als enigen afgezet op het Plaza de Armas, waar een grote touringbus op ons wacht. De rest van onze groep gaat terug naar Arequipa. Doordat we vandaag lekker in het zonnetje gelopen hebben maken we de fout onze sweaters in onze rugzakken te stoppen en die onder in de bus te leggen. Als we onderweg op ruim 4000 m hoogte stoppen om thee te drinken moeten we in een shirt met korte mouwen naar buiten, waar het, door het bewolkte weer, misschien een paar graden boven 0 is. Dat valt nog even vies tegen. Een dikke 6 uur na vertrek uit Chivay komen we aan in Puno aan het Titicacameer. Onderweg wordt een paar keer gestopt, maar andere stops worden overgeslagen omdat we in een heuse sneeuwbui terechtkomen. ⛄ Dat klinkt bizar, maar eigenlijk is het dat natuurlijk niet als je midden in de winter op 4400 m hoogte door de bergen rijdt. We zijn pas laat (tegen 20 uur) in ons hotel. De hoofdpijn van Astrid was in de loop van de ochtend verdwenen, maar kwam later toch weer terug. We weten echter niet zeker of dit hoogteziekte is of dat het een andere oorzaak heeft. Wordt vervolgd.

Soms, hééél soms, raakt ook De Reislijder in de war. Of dat van de vele cocathee komt is gissen, maar niet onmogelijk. 🤪 Na de late aankomst vanuit Chivay heeft Astrid geen zin meer om te eten. René wel (kliko, weet je nog?). Even op zoek naar een snelle hap. De dichtsbijzijnde McDonalds is toch nog 171 km ver, dus niet zo'n goede optie. Dan maar de straat op en zien wat er te krijgen is. Een lokale Chinees lijkt hem wel wat, en voor € 3,50 scoort René kippensoep (in een plastic tas 😂) en gebakken rijst met zoetzuur varkensvlees. In een bak met bestek. Genoeg voor 2. Snel terug naar het hotel, want er moet nog een en ander opgeladen worden. Eerst de telefoon van René. Maar die kan hij nergens vinden. "O sh*t, die ligt vast nog bij die Chinees op het tafeltje waar ik gewacht heb", zegt René. Met spoed terug dus. Hij probeert te rennen, maar moet dat al na minder dan 50 meter opgeven; de ijle lucht slaat toe. Hij heeft geen vertaalapp bij zich, want die staat op die telefoon, maar uiteindelijk lukt het hem duidelijk te maken wat het probleem is. Lang verhaal iets minder lang: ze weten van niets. Balend terug naar het hotel. Nog maar eens zoeken. Blijkt die telefoon zich verstopt te hebben onder die tas soep... 🤦‍♂️ Paniek om niets, eten koud. Top René!

Tips:

Voor alle foto's en video's (44) van vandaag: klik hier.

Terug