26: Fietsen door de Pastaza kloof

Schema voor zondag 20 augustus:

09:00 Vertrek La Casa Verde Eco Guesthouse (A)
Fietstocht Pastaza kloof; 12,7 km; 150 m/-370 m; 4:00 uur
13:00 Rio Verde (B)
16:10 Vertrek Rio Verde (B)
16:30 Baños (C)
19:30 La Casa Verde Eco Guesthouse (A)
 
Totale reisafstand: 29 (13 (fiets) + 16 (truck)) km.



We worden vandaag op drie verschillende manieren "bedreigd" door water. Na een nacht met veel regen miezert het vanochtend af en toe, en dat gaat geleidelijk over in regen. Dat duurt tot 13:30 uur, daarna klaart het op en blijft het droog. Mét een zonnetje. 🌞 De tweede "bedreiging" komt van watervallen, want daar zien we er vandaag heel wat van, en bij sommige houd je het echt niet droog. Als laatste is daar het "eerlijk verdiende" zweet. Tussen de buien door moeten we af en toe flinke stukken klimmen (te voet), en met een luchtvochtigheid van bijna 100% levert dat 100% zweetgarantie op. 😅


Maar laten we bij vanochtend beginnen. Zoals gisteren al verteld ligt Baños aan het riviertje Pastaza, en noemt men dat dal hier de Pastaza-kloof. In Baños zelf konden we al wat watervallen bewonderen, maar vandaag komt daarvan de overtreffende trap. Eén van de attracties in dit gebied is om met een huurfiets het riviertje stroomafwaarts te volgen tot in ieder geval Rio Verde, 13 km verderop. We volgen daarbij voor een deel de doorgaande weg, maar bij de meeste tunnels worden de fietsers "buitenom" geleid. Alleen de eerste tunnel moeten we delen met het gemotoriseerde vervoer. De rit gaat voor 70% bergaf en voor 30% bergop, maar in totaal verliezen we ongeveer 200 m aan hoogte.


Om 9 uur staat de fietsverhuurder bij onze accommodatie met 2 prima fietsen. Maten hadden we gisteren al doorgegeven, dus is het nu alleen nog een kwestie van zadel afstellen, remmen controleren en gáán. We krijgen een kettingslot en bandenreparatiesetje mee. En uiteraard allebei een helm. De regenjassen gaan meteen aan, want het is grijs en grauw, maar niet koud. We zitten maar nét op de fiets of we moeten alweer in de remmen, want binnen 1 km bereiken we de eerste waterval, al moeten we daar nog wel een kilomertje voor lopen, een riviertje oversteken (Berggeitje heeft hier allevier de pootjes nodig... 😉) en boulder hoppen. Deze waterval (Ulba voor geïnteresseerden en 40 m hoog) staat dan ook niet op de "officiële" lijst van te bewonderen watervallen langs de route, maar ja, die Reisleider hè? 😇 Het is de moeite waard, want hij is erg mooi, mede door de regen van afgelopen nacht (dat geldt waarschijnlijk voor alle watervallen die we vandaag zien). We kunnen nog een zijweggetje nemen naar een tweede (minder mooie) waterval (Silencio), maar met de dreigende lucht en nog een flink stuk te gaan slaan we die maar over. Weer bij de fietsen doen we de regenjassen uit, het is vochtig warm (heel vochtig) en nog droog, maar dat duurt niet lang. Miezerregen en echte regen volgen elkaar nu op en heel af en toe is het droog en meteen warm. Bij miezerregen fietsen we door, bij echte regen zoeken we een schuilplaats (die zijn er gelukkig genoeg).


Bij de volgende waterval (Agoyan) zien we iets wat we vandaag vaker zullen zien: je kan met een kabelkarretje de kloof oversteken en komt zo heel dicht bij de waterval, maar wij zien hem van de overkant en hebben er goed zicht op. Of die kabelkarretjes betrouwbaar zijn laten we liever aan anderen om uit te proberen... Agoyan is ook 40 m hoog. We moeten nu weer een stuk buiten een tunnel om en passeren 2 watervallen aan "onze" kant, waarbij we vooral bij de tweede moeite moeten doen om niet dwars door die waterval heen te fietsen. ☂


We stoppen nu bij Manto de la Novia, wederom 40 m hoog en aan de overkant van de kloof. Dit is een hele mooie waarbij het onderste gedeelte vanaf een overhangende rots valt met bazaltformaties. Je kan er echter niet achterlangs lopen. Er zijn hier meedere kabelbaantjes (zeker 4) én een zipline. Die laten we allemaal links liggen, onder het genot van koffie en thee wachten we de bui even af, en gaan vervolgens te voet naar beneden, over een hangbrug, om dichtbij de waterval te kunnen komen. Terug naar boven (slechts 80 m hoogteverschil) lopen we echter opeens in een zonnetje en komen we drijfnat van het zweet boven, zo vochtig warm is het ineens.


Via de bescheiden San Pedro komen we uiteindelijk (na lang schuilen voor een flinke bui) bij de hoofdattractie: El Pailon del Diablo (De Keel van de Duivel), de meest indrukwekkende waterval van heel Ecuador. Deze 80 m hoge waterval ligt in het dorpje Rio Verde, dat geheel in het teken staat van deze waterval. Er is heel veel toeristische activiteit. Er zijn 2 ingangen, die allebei een ander pad volgen, beide over hangbruggen gaan en waarbij je bij beide achter de waterval komt. En voor beide moet je $ 2 per peroon betalen... 💰 Wij nemen (op aanraden van anderen) de "oude" ingang, en volgen het pad voor ongeveer 1 km (inmiddels is het droog geworden en dat blijft het ook). We dalen 100 m af (ja, die moeten we ook weer terug naar boven...), en uiteindelijk via een paar steile trappetjes komen we bij enkele platformpjes vlak langs de waterval. Die buldert langs ons heen. Via een klein, laag en nauw paadje moeten we op handen en voeten klauteren naar een hoger gelegen platform. We staan nu echt direct naast het bulderende water, maar gek genoeg worden we hier niet nat, wat we op andere punten zeker wel werden. Amusementswaarde is erg hoog, maar lang niet iedereen durft de klim aan. Astrid trotseert nog een douche om nóg iets hoger (en achter de waterval) te komen, maar hier houdt het op. Via een hangbrug gaan we naar de overkant waar een restaurantje is. Met uitzicht op de waterval rusten we hier even uit. ☕


Eenmaal boven is het de bedoeling dat we met een truck teruggebracht worden naar Baños. Voor $ 3 per persoon rijden mensen hier heen en weer om wat bij te verdienen. Het is even wachten (het is verkiezingsdag en iedereen moet verplicht stemmen waardoor er minder aanbod is), maar na een half uurtje komt er een truck in zicht. Met 10 man + 10 fietsen worden we achterin geladen en stuiteren we terug naar Baños. Niet comfortabel, maar beter dan terugfietsen... 😁 Om 16:45 uur stappen we uit, vinden we een tentje met lekkere cheesecake en lopen we terug naar onze accommodatie (weer die 2,5 km...).


De rest van de dag (avond) doen we niets. Ja, douchen... 😎 Eten hebben we onderweg al gedaan; we hebben nog fruit en brood met kaas en tomaat dat we gisteren gekocht hebben, dus hoeven de kamer niet meer af. Mooi dagje! 👌


Tips:

Hoewel sommige bronnen op internet dit "de gevaarlijkste fietstocht ter wereld" vinden, denken wij dat die mensen élke fietstocht gevaarlijk vinden... Als je gewoon achter elkaar fietst is er niets aan de hand. Alle automobilisten hier weten dat dit een fietsroute is en rijden in een grote boog om je heen. Geen enkel probeem; zeker niet voor Nederlanders. 😉
Een stukje voorbij Rio Verde is nog een erg mooie waterval, maar je zal dan terug naar boven (naar Rio Verde) moeten fietsen, want die trucks komen daar niet. Wij vonden het wel mooi zo.

Voor alle foto's en video's (55) van vandaag: klik hier.


Terug