05: Van Huacachina naar Nazca

Schema voor zondag 30 juli:

11:30 Vertrek Hotel El Huacachinero (A)
11:40 Busstation Cruz del Sur Ica (B)
13:05 Vertrek busstation Cruz del Sur Ica (A)
16:35 Busstation Cruz del Sur Nazca (B)
16:50 Vertrek busstation Cruz del Sur Nazca (A)
17:00 Hotel Oro Viejo (B)
 
Totale reisafstand: 148 (5 + 142 + 1) km.



We hebben goede dagen, en we hebben minder goede dagen. Vandaag is geen beste dag. De festiviteiten rond O'dag duren maar liefst tot 6:15 uur. Bonk - bonk - bonk gaat het uur na uur... 😣 En niet eens vanuit ons hotel, maar ergens verderop. We slapen tussendoor wel af en toe, maar het mag geen naam hebben. Dat is de tweede slechte nacht in successie en daar worden we niet vrolijk(er) van. We hebben geen drukke dag vandaag, en de festiviteiten zijn voorbij, dus er is hoop dat het nu beter gaat.


Het ontbijt gaat inderdaad goed. Weliswaar niet erg veel keuze, maar genoeg en de koffie is lekker (en hard nodig 🤣). Omdat we gisteren onze ophaaltijd hebben kunnen verplaatsen kunnen we vanochtend lekker rustig aan doen. Vlak na het ontbijt echter, in een tijdsbestek van misschien 10 minuten, stort Astrid in. Darmkrampen, diarree, spierpijn en ze staat helemaal te trillen, net een wandelende aardbeving. 😎 Dat trillen houdt niet op dus René stopt haar in bed met extra dekens. Oververmoeid en dan ook nog dit. Geen lekkere combi. We maken toch nog even een ommetje door Huacachina (het zonnetje is lekker warm), drinken een kop thee, en dan wordt het langzamerhand tijd voor onze transfer naar het busstation van Ica voor de busreis naar Nazca. De chauffeur die ons wegbrengt heeft maar een klein autootje. Dermate klein dat de extra passagier die hij mee had willen nemen zijn plaats moet afstaan aan een van onze koffers. 🤷‍♂️ Op het busstation in Ica moeten we nog zo'n anderhalf uur wachten. Astrid gaat op een stoel zitten en schakelt al haar systemen uit. De bus vertrekt met een kwartiertje vertraging, maar we hebben geen haast, dus vinden het allemaal prima. Onderweg komt er nog een uur vertraging bij als we, net als we in bochtig berggebied zitten (voor de kenners: iets voor Palpa), worden opgehouden door 2 trucks met elk een propellerblad van een windmolen. Dat zijn joekels van bladen. Om over die bochtige weg te kunnen rijden zijn ze zodanig vastgemaakt aan de truck dat ze in een variabele hoek omhoog gezet kunnen worden (zie foto). Anders kunnen ze er nooit door. Dat gaat met een gangetje van 7-8 km/u, dus dat schiet lekker op. Onderweg weer één groot dor gebied; we zitten nog steeds in de woestijn.


Astrid wordt er niet beter op, durft niets te eten of te drinken (al zijn er gelukkig wel wc's aan boord), en dommelt af en toe weg. We hebben dezelfde comfortabele plekken als de eerste busrit, dus dat scheelt. In Nazca is het even zoeken naar onze chauffeur Julio, want volgens goed gebruik worden we weer naar ons hotel gebracht, al ligt die precies 190 m verderop. 😄 Normaal gesproken volstrekt overbodig, maar nu wel fijn, want Astrid loopt héééél rustig.


In het toilet op het busstation in Nazca raakt Astrid in gesprek met een medepassagiere die een middel aanraadt tegen haar kwalen. Haar reisgenoten hebben dezelfde klachten gehad en hadden hier veel baat bij. Het blijkt een antibioticum te zijn (hier vrij verkrijgbaar bij elke drogist). We checken dit advies nog even met onze contactperoon van Go Local! Travel (Dirk), maar hij is het ermee eens. 👌 We lopen dus naar het centrale plein in Nazca en kopen meteen ook maar wat droge biscuitjes, voor als de honger te erg wordt. Op de kamer blijkt Astrid 39 graden koorts te scoren, precies een halve graad meer dan René, die al een paar dagen een keelinfectie (met hoofdpijn, spierpijn en een snotneus) heeft, die zich ook steeds meer gaat manifesteren. Maar hij legt het dus af tegen Astrid, dus moet al het "zware" werk doen. 😉


Hopelijk krijgen we vandaag een goede nachtrust, want dat kunnen we goed gebruiken. We duiken om 20 uur ons bed in! Of we morgen onze geplande activiteiten moeten aanpassen lezen jullie in de volgende episode van BergSgeitje 💩 en de ReislIJder. 🤧


Tips:

Hotel Oro Viejo. Laat je niet tegenhouden door het oude, krakende ijzeren hek aan de voorkant. Erachter ligt een 3-sterrenhotel dat wij toch wel een van de beste vonden in zijn klasse. Het hele complex is bijna 100 m diep! Binnenin vind je een leuk aangelegd zwembad met grasveld en ligstoelen. Daarvóór is nog een overdekt zitgedeelte met comfortabele stoelen. De kamer is ruim met 2 grote bedden en een goede badkamer. Niets mis mee. Het ontbijt is ook in orde, ook al heeft Astrid daar niets van genomen. Het hotel ligt op 5 minuten lopen van de Plaza de Armas, met vele winkeltjes en restaurantjes. Een aanrader.

Voor alle foto's en video's (5) van vandaag: klik hier.


Terug