15: Rainbow Mountain

Schema voor woensdag 9 augustus:

09-08-2023: De route naar de Rainbow Mountain en terug naar Cuzco.

Rainbow Mountain: De wandelroute met het ommetje langs Red Valley.

Volgens de briefing die we gehad hebben worden we vandaag tussen 4:30 en 5:00 opgehaald. 😲 Het doet nog steeds pijn als we dit opschrijven... We zetten de wekker dus om 4:00 uur. Om 4:05 uur gaat de telefoon op onze kamer. De gids staat beneden op ons te wachten. 😣 Gelukkig hebben we alles gisteren al ingepakt, dus we kunnen redelijk snel zijn, maar hij moet toch maar even 10 minuutjes op ons wachten. De 6 die al in het busje zitten ook. Rond 4:30 uur is iedereen opgehaald en gaan we met een gemengd gezelschap van 14 man (Mexicanen, Brazilianen, Italianen, Canadezen en wij) op weg naar een van de hoogtepunten van onze reis. Letterlijk. Na een kleine 2 uur rijden stoppen we een half uurtje voor ontbijt in Cusipata; daarna is het nog een uur over een onverharde, bochtige weg waarmee we 1300 hoogtemeters moeten "pakken". Om 7:30 uur komen we aan bij de parkeerplaats van de Cusipata Trail, op 4640 m hoogte. We hebben volgens Carlos, onze gids, 4 uur voor de wandeling. Hij rekent op 2 uur heen, 1 uur boven en 1 uur terug. In totaal een kleine 8 km, maar wel met zo'n 400 m stijging. We krijgen allemaal nog een wandelstok mee en gaan op pad. Doel is de Winikunka, Quechua voor Vinicunca (Spaans), of de Rainbow Mountain in meer begrijpelijke taal. De bergtop zelf mag niet beklommen worden (dat zou hem alleen maar beschadigen), maar vanaf het zadel "onderaan" de laatste helling (al is onderaan wellicht een wat vreemde term als je op ongeveer 5000 m hoogte bent...) heb je een mooi zicht op de gekleurde top. Dat zadel ligt op 4990 m hoogte. Het mooiste uitzichtpunt ligt echter op 5036 m hoogte, op een topje tegenover de Rainbow Mountain. Dáár hopen we natuurlijk te komen.

Winikunka is een berg in het Vilcanotagebergte. Zijn schoonheid is pas in 2014 ontdekt omdat daarvóór de berg altijd onder een sneeuwlaag verborgen was. De opwarming van de aarde heeft dit juweeltje echter blootgelegd. Er zijn 7 kleuren te ontdekken boven op de berg; veelal zijn die uit bepaalde mineralen ontstaan:

Rainbow Mountain: De vallei waar we doorheen gelopen hebben.

Rainbow Mountain: Maar op het uitkijkpunt is het beter.

Rainbow Mountain: Op het zadel hebben we voor het eerst zicht op de Rainbow Mountain.

Rainbow Mountain: De omgeving waarin we lopen.

Sinds Arequipa leven we al naar deze wandeling toe: geen alcohol (doet het slecht op hoogte), eerdere wandelingen maken op hoogtes tot 4250 m, überhaupt veel drinken en als het even kan coca- of muñathee, en natuurlijk van het fysieke ongemak af zien te komen. Dat allemaal om vandaag de top te halen. Het pad begint redelijk vlak (lekker om in te komen), en we hebben er aardig de pas in. Zodanig zelfs dat we de hele groep achter ons laten. De uitzichten zijn fantastisch, we zien bergtoppen om ons heen die de 5000 m ruim overstijgen, er lopen lama's en alpaca's en de zon schijnt volop. Hoewel het maar een graadje of 5 is voelt het veel warmer aan, behalve als er een windvlaagje langskomt; we houden de truien dus maar aan. De ijle lucht is goed merkbaar, want we hijgen best wel, maar doordat we vele stops maken om foto's te maken en/of wat te drinken houden we de hartslag rustig en overhaasten we ons niet. Evengoed staan we na 1:20 uur toch echt op het zadel tussen de Rainbow Mountain en het uitzichtpunt daarop. Veel mensen houden het daarbij, gaan in de rij staan (die nu nog meevalt, want we zijn erg vroeg) voor een foto, en dalen dan weer af. Anderen (wij ook) beklimmen het uitzichtpunt op 5036 m waar vandaan het nóg beter foto's maken is. We hebben dan ook zicht op de Ausangate, met 6372 m de op 4 na hoogste berg van Peru. Eigenlijk vinden we dat het best wel makkelijk ging, en we zijn blij dat we ons zo goed voorbereid hebben, al weet je natuurlijk nooit of dat wat uitgehaald heeft. 😉. We zien wel enkele mensen die een zuurstoffles moeten gebruiken, maar de meesten hier hebben dat niet nodig. We hebben het hier helemaal naar ons zin; ruim 5000 m hoog, in het zonnetje en uitkijkend op het dak van Peru! We willen helemaal niet weg en blijven eigenlijk té lang, maar we willen op de terugweg nog een "ommetje" maken via een vallei en moeten nu toch echt dit mooie plekje verlaten. Op weg naar beneden komen we gids Carlos tegen die een paar van onze busgenoten vergezelt. We melden hem dat we via een omweg terug gaan naar de bus. En dat mag, als we maar op tijd bij de bus zijn.

Rainbow Mountain: Inmiddels wordt het aardig druk bij de Rainbow Mountain.

Rainbow Mountain: Red Valley doet zijn naam eer aan.

Rainbow Mountain: De ingang naar Red Valley.

Dat ommetje gaat naar de Red Valley, een vallei met rode bergen (suprise!). We moeten daarvoor eerst een klein stukje dezelfde weg terug (naar beneden), halen onderweg bij het zadel nog een stempel voor in ons paspoort, maar dan slaan we linksaf en stijgen we langzaam weer tot bijna 5000 m tot we bij de toegangspoort naar Red Valley zijn. De bergen voor ons zijn rood gekleurd waarbij de kleur varieert van roze tot donkerrood. Ook een prachtig gebied en het ommetje zeker waard. Heel veel tijd kunnen we hier niet besteden, want we moeten op tijd bij de bus zijn. De afdaling gaat echter erg makkelijk, dus we zijn ruim op tijd op de parkeerplaats. Buiten ons heeft alleen een jong Mexicaanse stel deze omweg gemaakt; de rest had daar geen tijd voor, geen fut voor of geen zin in. Of een combinatie hiervan.

Terug bij de bus blijken 2 reisgenoten aanzienlijk last te hebben van hoogteziekte; een Italiaanse jongen en een Canadese jonge vrouw. Blijkt dat die Canadezen gisteren(!) vanuit Montreal (123 m) naar Cuzco gevlogen zijn, en dus vandaag meteen deze tour doen. Hoe dom kan je zijn... 🤦‍♂️ De dame verlaat in Cuzco de bus als één hoopje ellende, voelt zich doodziek en is niet aanspreekbaar (ze kan eigenlijk alleen maar huilen). En dan zit je nog steeds op 3400 m... We raden de man aan zijn vriendin in het hotel aan de zuurstof te leggen. De meeste hotels zijn voorbereid op gasten met hoogteziekte en hebben zuurstofflessen in huis om de ergste symptomen tegen te gaan.

Cuzco: Een van de kunstwerken van Máximo Laura.

We zijn op zich vroeg terug in Cuzco, iets over 15 uur. Er staat een dame op ons te wachten die ons met een taxi naar het hotel wil laten brengen, maar dat is maar een klein stukje, dus eigenlijk willen we gewoon lopen. Maar ze houdt vol; de taxi is al betaald, dus waarom niet? We laten ons overhalen om die minder dan 1 km met een taxi te overbruggen. Lunch hebben we onderweg op de terugweg gehad (weer in Cusipata), dus de rest van de dag is aan ons. Astrid gaat rusten op de kamer, René gaat nog terug de stad in om het museum van Máximo Laura te bekijken (mooie geweefde kleden, maar zelfs voor onze begrippen stevig aan de prijs) en nog even wat inkopen te doen op de Centro Artesanal Cusco. Bij het avondeten (Mr. Cuy maar weer) neemt René wel meteen 2 pisco sour, want nu kan het weer. 😁

Tips:

Voor alle foto's en video's (42) van vandaag: klik hier.

Terug