05: West-Washington

Schema voor maandag 25 juli:

25-07-2022: De route van vandaag.

Tsja, als je een dag zou moeten noemen naar waar je de meeste tijd hebt doorgebracht dan komen we vandaag uit op Walmart... 😂 Maar dat was uiteraard niet zo gepland. Ja, vanmorgen waren we allebei alweer vóór half 7 uit bed. Eigenlijk ook niet zo gek, want we gaan tussen tien en half 11 de koffer in, dus aan 8 uur "slaap" komen we wel. En eerlijk gezegd bevalt het ook wel. Vroeg op betekent vroeger weg dan gepland, en zeker eerder dan de meeste Amerikanen. Dan is het nog relatief rustig bij de bezienswaardigheden die we aandoen. 's Avonds is het rond 21 uur donker, word je buiten aangevallen door lokaal wild (= muggen), dus rommelen we binnen nog wat (De Reisleider houdt de administratie bij en Astrid pakt haar rust), en dan is het mooi geweest.

Mount St. Helens: De explosie in een paar foto's samengevat.

Eerste stop vandaag is bij het Visitor Center van Mount St. Helens. Zegt veel lezers wellicht niets, maar in 1980 vond hier een explosieve uitbarsting plaats die, door tijdig ingrijpen van wetenschappers en overheid, "slechts" 57 levens kostte. Door opbouwende druk van omhoogkomend magma werd de noordflank van de berg binnen 1 maand zo'n 75 m opgetild, waarna die als een rots- en modderlawine naar beneden gleed. De afnemende druk op de magma maakte de weg vrij voor een zeer krachtige explosie waardoor de hele berg 390 m lager werd. Op de foto kan je het verloop van de dag van de uitbarsting, 18 mei, goed volgen. 1 kubieke km puin werd de lucht ingeslingerd en het landschap is voor altijd veranderd. Meren zijn verdwenen en nieuwe meren zijn ontstaan. Het Visitor Center biedt een film en een expositie die de uitbarsting nauwkeurig beschrijven. En het ligt op 50 km afstand van de vulkaan zelf, dus bij een nieuwe uitbarsting is er voldoende tijd om je uit de voeten te maken. 😉 We maken ook nog even een leuk wandelingetje in de omgeving van het Visitor Center en hebben daarbij een goed zicht op de vulkaan, ook al is het wat heiig. We zijn hier wat meer tijd kwijt dan gepland; reken op anderhalf a 2 uur.

Ridgefield National Wildlife Refuge: Weinig wildlife te zien, maar altijd leuk.

De volgende stop is bij Walmart. Uiteraard moeten we soms boodschappen doen, maar vandaag wordt het een speurtocht. Niet naar de dingen die we willen kopen (daar komen we nog wel uit), maar naar elkaar... 🙄 We denken er serieus over om onszelf uit te rusten met een GPS-tracker... 😆 De boodschappenstop duurt dan ook veel langer dan voorzien, en dat slaat nu wel een serieus gat in Het Schema. Snel door naar de volgende halte bij het Ridgefield National Wildlife Refuge. We rijden zuidwaarts en we merken dat het steeds warmer wordt. De verwachting voor de omgeving van Portland, het eindstation van vandaag is 37 graden. Onderweg naar Ridgefield besluiten we het bezoek aan de binnenstad van Portland over te slaan, gezien de achterstand die we hebben en de hitte. Het Ridgefield National Wildlife Refuge is een natuurgebied met meertjes waar veel diersoorten leven. Veel vogels, maar ook otters, coyotes en zelfs schildpadden. In het gebied zijn ook nog overblijfselen te vinden van de oorspronkelijke bewoners die hier gedurende zeker 2300 jaar geleefd hebben. Er loopt een eenrichtingsweg van ruim 6 km door het gebied (geschikt voor campers) en ook kunnen we hier een wandeling van 2,5 km doen. We rijden stapvoets en kijken goed om ons heen, maar zien eigenlijk alleen wat hertjes vlak bij de weg. Na een lunch trekken we de wandelschoenen aan om die wandeling te doen (die bij D begint), maar we worden na een paar honderd meter tegengehouden door een ranger. Er broedt een met uitsterven bedreigde vogel langs het pad en het wandelpad is daardoor tot nader order gesloten. Dat is jammer, maar niets aan te doen.

We overwegen nog om dan toch maar naar Portland te gaan als we erachter komen dat we vergeten zijn brood te kopen. 😬 We doen dus nog maar een Walmart aan, en daar begint het feest weer opnieuw. We kopen alle houdbare spullen die we denken nodig te hebben voor een paar weken (waaronder een aansteker...), en zijn elkaar dus weer constant kwijt. En geen ballenbak natuurlijk waar De Reisleider zijn klant op zou kunnen pikken... We besluiten Portland nu definitief te schrappen, zoeken een tankstation op ook al is de tank pas half leeg, en verbazen ons (een beetje) over de dranklust van De Kabouter. De meter zegt dus halfleeg (of halfvol zo je wilt), en dan kan je 109 liter tanken! Omgerekend naar Nederlandse begrippen verbruiken we ongeveer 1 liter op 4,5 km. A ongeveer € 1,30 per liter, dat dan weer wel. Maar toch.

Troutdale: Dit keer staan we in de volle zon.

Als we rond 17 uur op de campground komen is het daar al/nog verzengend heet. We staan in de volle zon en gaan gauw op zoek (lopend) naar een restaurant, terwijl we de airco zijn werk laten doen. Een volgens Tripadvisor goed aangeschreven restaurant heeft de coronapandemie helaas niet overleefd, dus stappen we een grillrestaurant binnen, proberen een echt meatloaf en spoelen die weg met wat lokale biertjes. 😄 Het was een wat rommelige dag vandaag, maar die horen er ook bij. Het gaat nou eenmaal niet altijd zoals je van tevoren bedenkt. Er wordt de komende dagen nog meer hitte voorspeld (er wordt zelfs gewaarschuwd voor extreme hitte), dus maar zien of we dan nog activiteiten kunnen ontplooiien. Het is nog erg warm binnen als we de gordijnen dichtdoen.

Tips:

Voor alle foto's en video's (9) van vandaag: klik hier.

Terug