11: Lewis & Clark Caverns en Nevada City

Schema voor zondag 31 juli:

31-07-2022: De route van vandaag.

Lewis en Clark zijn 2 knapen die ons al een tijdje achtervolgen. Zij waren expeditieleiders die in opdracht van president Thomas Jefferson in 1803 als eerste over land door het westen trokken, tot aan de Grote Oceaan. De expeditie duurde 3 jaar waarbij veel kennis vergaard werd over de nog onbekende gebieden in het westen. Veel parken, trails en plantensoorten zijn naar hen vernoemd. We komen hun namen regelmatig tegen, en ook vandaag weer.

Maar eerst afgelopen nacht. Tot dusver sliepen we hooguit onder een dekbedhoes, want het was steeds warm in De Kabouter. Maar vannacht rond 4 uur moeten we opeens naar het echte dekbed grijpen, want de lagere nachttemperatuur (we schreven het gisteren al), in combinatie met een open raam naast het bed én een open dakraam (wat een soort van windtunneleffect creëert) doet ons ineens in een poolnacht belanden. Oké, iets overdreven, maar we krijgen het zowaar koud ⛄. Dat gaan we komende nachten zeker meer beleven, want deze en de komende 4 nachten brengen we door boven de 2000 m hoogte.

Lewis & Clark Caverns: Prachtige hal.

Lewis & Clark Caverns: Mooie druipsteenformaties.

Onderweg: Een rustige weg door een mooie omgeving.

Onderweg: Our Lady of the Rockies.

We hebben vandaag een afspraak om 10 uur. Ruim op tijd vertrekken we voor de rit van anderhalf uur. Het was afgelopen dagen al rustig op de weg hier in Montana, maar vandaag is het zondag, en zie je bijna helemáál niemand. De Kabouter tuft op zijn gemakkie door het mooie landschap. Omdat we ruim op tijd zijn maken we bij Butte een klein omweggetje om "Our Lady of the Rockies" op de foto te kunnen zetten. Daar zit een verhaal aan vast. In 1979 was de vrouw van Butte-bewoner Bob O'Bill ernstig ziek. Bill beloofde zichzelf dat hij een beeld zou bouwen als zijn vrouw zou overleven. Dat deed ze, dus Bill begon aan zijn belofte en bouwde gedurende 6 jaar aan het uiteindelijk 27 meter hoge, spierwitte beeld in de bergen dat de maagd Mary moet voorstellen. Na dit intermezzo rijden we door naar Lewis & Clark Caverns. Waarom dit grottenstelsel zo heet is ons onbekend, want het is pas in 1892 ontdekt en heeft dus niets met die 2 mannen te maken. 🤷‍ We hebben hier een excursie van 2 uur. Die begint met een wandeling van ruim 1 km (en 100 m klimmen) in de volle zon om bij de ingang van de grot te komen. Dat blijkt voor een aantal (Amerikaanse) bezoekers nog een flinke uitdaging te zijn... Eenmaal binnen is de temperatuur natuurlijk een stuk aangenamer en beginnen we aan de ondergrondse wandeling door soms smalle en lage gangetjes. Hoofdtrauma is hier een bekend verschijnsel en ook Astrid laat zich niet onbetuigd... 💥 Gelukkig hebben we alle stukjes schedel teruggevonden... 😉 In de grot veel druipstenen formaties en één voor ons nieuw fenomeen. Op een bepaald moment doet de gids alle lichten uit. Iedereen die wel eens in een grot geweest is kan zich wel voorstellen wat je dan ziet: helemaal niets! Met zijn zaklamp maakt hij figuurtjes op een stuk rots en als hij zijn licht dooft zie je dat figuurtje even "nagloeien" op de rots. Dat komt doordat er fosfor in het gesteente zit. Hebben we nog niet eerder gezien. Ook is er een kolonie vleermuizen aanwezig, waarvan we een hele "kudde" bij elkaar zien. Allemaal kleintjes. Volgens de gids eten al die vleermuizen tezamen zo'n 60.000 muggen per dag; vanavond echter merken we dat ze er een paar vergeten zijn...

Overigens is men hier nogals strikt aangaande "kledingvoorschriften": we mogen geen kleding, schoenen en accessoires (horloges, brillen, camera) dragen waarmee we de afgelopen 2 jaar in een andere grot of mijn geweest zijn. Dit ter voorkoming dat de schimmel White Nose Syndrome de vleermuispopulatie uitroeit. Deze schimmel, ongevaarlijk voor mensen, krijg je niet uit je kleding met regulier wassen. Mondkapjes zijn verplicht in de ruimten waar vleermuizen zijn. Tot zover de theorie, maar men kan dit natuurlijk nooit controleren...

Nevada City: Een dame in klederdracht maakt op ambachtelijke wijze een stoffer.

Nevada City: Schitterend oud café, en nog in dienst ook. 😋

Nevada City: Een paar van de vele oude houten huisjes.

Doordat we op het laatste moment de route hebben moeten wijzigen vanwege de overstromingen in het noorden van Yellowstone rijden we na de grot naar het zuiden in plaats van naar het oosten. Daardoor kwam er een nieuwe bezienswaardigheid in beeld: de ghosttown Nevada City. Ghosttowns zijn er heel veel in Amerika en zijn in feite verlaten mijnstadjes. Nevada City is een flinke: er staan nog 108 gebouwen, waarvan een aantal in het weekend "bewoond" wordt door "history actors", die in kleding van 1860 de dingen doen die men rond 1860 deed. Zo krijgen we o.a. een demonstratie met oude geweren, zien we hoe een dame bezems en stoffers maakt en drinken we een (alcoholvrij) biertje in Zang's Beer (na eerst de houdbaarheidsdatum gecheckt te hebben... 😎). Voor de rest is het één groot openluchtmuseum. De gebouwen zien er van binnen heel authentiek uit en zijn prachtig ingericht. Ondanks de hitte (het is weer eens 38 graden) lopen we hier een paar uur rond en vermaken ons uitstekend.

West-Yellowstone: De duurste campingplek van de vakantie; die mag dan ook wel op de foto...

Weer onderweg zien we een mooie turkey vulture (roodkopgier) die prachtig door de lucht zweeft, en met regelmaat hertjes langs de weg. Sommige levend en sommige niet... Ook hier moeten sommige dieren het afleggen tegen de voortrazende "vooruitgang". Dat de wegen doorgaans rustig zijn zal het risico op een aanrijding alleen maar verhogen; de dieren zijn het niet gewend. We eindigen de dag in het plaatsje West-Yellowstone, inderdaad aan de rand van. Dit is veruit de duurste campground van onze vakantie (locatie, locatie...) en we verwachten dan ook een rode loper en ontvangst met kaviaar en champagne, maar niets is minder waar. We hebben een prima plek, daar niet van, maar er is niet eens een zwembad. Wel goed internet; dat mag dan ook wel. 😉

Tips:

Voor alle foto's en video's (45) van vandaag: klik hier.

Terug