04: Wandelen op de Chinese Muur

Schema voor maandag 22 juli 2019:

08:00	Vertrek Hotel Cote Cour Beijing met privéauto en chauffeur (A/D)
10:00	Xizhazi Village (B)
	Wandeling: Chinese Muur van Jiankou naar Mutianyu: 5,3 km; 460 m; 4:30 uur
14:30	Mutianyu (bovenaan op de muur bij de kabelbaan)
16:00	Mutianyu (parkeerplaats beneden) (C)
17:45	Hotel Cote Cour Beijing (A/D)
Totale reisafstand auto: 164 km.

---

Vandaag één van de hoogtepunten van onze reis: onze trouwdag. 😄 Waar kan je dan beter heen dan naar de Chinese Muur? Om 8 uur staat er een chauffeur voor ons hotel. Die geen woord Engels spreekt. Hij moet ons in 2 uurtjes naar het startpunt van de wandeling in Xizhazi brengen. Beijing uit in de spits is nog wel even een dingetje, maar ook wel interessant. Men wisselt hier bij elk gaatje dat ze zien van baan. En dat rustig 4, 5 rijen dik. Bij een afslag hoef je niet voor te sorteren, je doet gewoon je richtingaanwijzer aan en gaat naar rechts. Dat kan ook vanaf de meest linkse baan... Zoals op de video van eergisteren al te zien was: voetgangers en tweewielers hoeven zich aan geen enkele regel te houden. Kriskras een kruispunt over. Vandaag zien we ook regelmatig dat rode stoplichten volledig genegeerd kunnen worden. En het mooie is: iedereen op de weg weet hoe het werkt, dus er gaat niets mis! Maar als je als westerling braaf op een zebrapad bij een groen licht wilt oversteken, ben je je leven niet zeker... 😉

Goed, we nestelen ons op de achterbank van de auto en gaan op weg. Onderweg wijst de chauffeur af en toe wat aan, en soms spreekt hij wat in op zijn vertaal-app en laat ons dat dan horen en zien (in het Engels). Meestal gaat dat goed. Zo kunnen we toch met elkaar communiceren. Onderweg stoppen we nog even bij het zeer luxe Sunrise Kempinski Hotel, een inderdaad indrukwekkend bouwwerk, en om 10 uur zijn we op de plaats van bestemming. Lulu heeft geregeld dat de chauffeur met ons meeloopt tot we op de muur zijn, omdat het makkelijk is verkeerd te lopen. Voor ons niet, want De Reisleider heeft zijn zaakjes natuurlijk goed voor elkaar en heeft de hele route in een app op zijn telefoon staan. En die wordt spot-on gevolgd! Het stuk naar de muur is een, op sommige plekken heel, steile klim door bosgebied. Om Astrid te ontlasten heeft René al het water in zijn rugzak. 5 liter. Stoere kerel. Tot aan de Zhengbeilou tower, waar we de muur bereiken, moeten we 375 hoogtemeters verschalken. Gelukkig is het hier niet zo heet als gisteren, maar wel bewolkt, heiig en erg vochtig. De eerste 200 hoogtemeters verlopen voorspoedig, maar dan raakt de klad erin bij René. Pijn in de schouders/nek en duizelig, bij hem bekend als een teken van te lage bloeddruk. Langzamerhand wordt waterfles na waterfles overgeheveld naar de rugzak van Astrid, die wonderbaarlijk nergens last van heeft. De hoogtemeters kruipen nu voorbij en het pad wordt steeds steiler. Het geplande uurtje over dit stuk worden er 2. Eenmaal op de muur heeft René geen droge vezel meer aan zijn lijf en is hij behoorlijk uitgeput. De chauffeur wijst naar links en gaat weer terug naar de auto. Hij moet ons straks aan het eind weer ophalen.

Ondanks het heiige weer zijn de uitzichten vanaf de muur spectaculair. Het Jiankou-gedeelte, waar we nu zijn, is niet gerestaureerd, en eigenlijk verboden gebied, maar het is wel een mooi en ruig stuk. De begroeiing woekert op veel plaatsen over de muur en laat soms maar een klein randje over om over te lopen. Voor de rest natuurlijk veel losliggende stenen, en vervallen wachttorens. En geen wc's. Da's geen verrassing, maar er zijn al flink wat waterflessen leeg, en wat doe je dan als je moet? Juist: dan ga je achter een muurtje zitten! Dáár hebben we hier geen gebrek aan... 😉

De muur gaat meer naar beneden dan naar boven, dus dat is wel even lekker; de stukken omhoog blijven voor René vandaag echter een uitdaging. Bij Ox Horn Edge aangekomen hebben we de keuze: de muur volgen steil naar boven en nog steiler naar beneden, of een stukje afsnijden door het bos. Die keuze is snel gemaakt, want we weten dat die Edge niet ongevaarlijk is, en gezien de toestand van René ook niet haalbaar.

Na misschien 200 meter bos staan we weer op de muur en gaan we richting Mutianyu. Die sectie is wel gerestaureerd, en dat merk je aan het aantal medewandelaars. Op het eerste (ongerestaureerde) stuk worden we al met al door 6 man ingehaald, maar hoe verder we nu komen, hoe meer toeristen er zijn. We hebben nog één flinke uitdaging: voordat we op het gedeelte van Mutianyu komen moeten we een dichtgemetselde muur over. Bedoeld om wandelaars die van onze kant afkomen ervan te weerhouden naar Mutianyu te gaan (in principe kan je zo zonder te betalen de muur bekijken, en dat wil men natuurlijk niet). De Reisleider heeft dit gedeelte thuis al aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen en kwam tot de conclusie dat het te doen moest zijn. Voor René is het ook geen probleem, want die gaat, net als het meisje op de foto, met één been op het bordje staan en kan zo de achterkant van de muur pakken om zich omhoog te hijsen. Maar Astrid kan haar been niet op dat bordje krijgen... (iets met te korte pootjes of een te strakke broek). Ze moet dus vertrouwen op de sterke arm van René die haar vasthoudt terwijl ze tegen de muur op klimt. Haar gegil overstemt zowaar de aanwezige Chinezen... 😉

Iets verderop moeten we zo'n 160 meter afdalen over één grote lange steile trap. De meeste toeristen (die van de andere kant komen) houden het onderaan die trap voor gezien, dus nu wordt het echt druk. Na 4:30 uur wandelen bereiken we de eerste van de twee kabelbanen die het dorpje beneden met de muur verbindt. Daar maken we graag gebruik van, al moeten we daarvoor een uur in de rij staan. Via WeChat maken we contact met de chauffeur. Dat gaat best makkelijk. Hij typt in het Chinees, en WeChat vertaalt dat in het Engels. Wij typen in het Engels terug. We delen elkaars locatie, zodat we kunnen zien waar hij is.

Eenmaal terug in het hotel zijn we hard aan een douche toe. Hoewel Astrid geen problemen ondervonden heeft is ze uiteraard wel moe. Het hellingspercentage van de hele wandeling ligt gemiddeld net boven de 20%, dus dat is best stevig. René is op, maar eigenlijk hebben we geen idee waarom. In mei liepen we nog bijna 1000 meter de hoogte in, maar nu was het na 200 meter over. Misschien dat de hoge luchtvochtigheid een rol speelde. Toch niet zo'n hele stoere kerel dus... 😉 Toch hebben we enorm genoten van die prachtige Chinese Muur, en dan vooral van het niet-gerestaureerde gedeelte, waar je in alle rust loopt en geniet van de omgeving!

We sluiten de dag af bij McDonalds. 😄 We hebben gewoon zin in iets snels waar we niet over na hoeven te denken. Op tijd naar bed, want morgen gaat de wekker om half 6.

Nog even over die muur. Hoe lang is die nou eigenlijk? Op internet kan je verschillende lengtes vinden, maar 6000 km wordt toch wel vaak genoemd. Echter, men heeft pas opnieuw onderzoek gedaan. De Chinese Muur bestaat niet uit één muur, maar uit verschillende kleinere en grotere muren. Met een totale lengte van maar liefst 21.196,18 km! De eerste bouwactiviteiten vonden al 700 jaar voor Christus plaats, maar de grootste uitbreiding stamt uit de Ming-dynastie (1368-1644). De grootste muur uit één stuk is de Ming Great Wall die 8.851,8 km lang is. Wat toeristen doorgaans te zien krijgen zijn gedeelten van deze Ming Great Wall. Een ander interessant vraagstuk is hoe het mogelijk is dat die muur blijft staan, na zoveel jaar. Niet lang geleden heeft men ontdekt dat er een geheim ingrediënt in de metselspecie zit: plakrijst! Dat zorgt er (mede) voor dat alles zo goed aan elkaar blijft zitten.

Tips:

›	Als je een beetje avontuurlijk bent ingesteld dan is deze wandeling een absolute aanrader. Hoewel het "officieel" verboden is om op dit stuk van de muur te lopen (op de weg door het bos naar Zhengbeilou tower wordt dat meerdere keren aangegeven), zijn er meerdere tourorganisaties die deze wandeling aanbieden, met of zonder gids. Hoewel wij de route naar de muur op onze telefoon hadden (die is gewoon op internet te vinden) was het natuurlijk wel fijn dat onze chauffeur meeliep. Noodzakelijk is dat echter niet. En: dit gedeelte van de muur wordt weinig belopen, en is dus erg rustig. Je kan hier echt genieten van de omgeving. Zodra je bij Mutianyu komt loop je de mensenmassa's weer tegemoet.
›	De route over Ox Horn Edge wordt door veel mensen afgeraden vanwege de erg steile gedeelten en de afbrokkelende muur. Als het geregend heeft maakt dat dit stuk extra gevaarlijk. Niet doen dan. Als René in betere doen geweest was hadden wij het wel aangedurfd; we hebben andere wandelaars dit ook zien doen.
›	Eigenlijk was het enige moeilijke punt op de hele wandeling het muurtje op de grens van Mutianyu. René kon daar vrij eenvoudig opklimmen, maar als je wat kleiner bent heb je wellicht wat hulp nodig. Maar ook dan is het te doen.

Voor alle foto's en video's (40) van vandaag: klik hier.

Terug